Dziś wspominamy bł. Sebastiana Valfrè, filipina – patrona kapelanów wojskowych

Prosimy Cię, Boże, daj nam dla dobra dusz taką wytrwałość w Twojej miłości, jaką dla zbawienia wielu cudownie wzbudziłeś w błogosławionym Sebastianie, kapłanie. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen. 

Urodził się dnia 9 marca 1629 r. w Verduno, w Piemoncie, w rodzinie ubogiej i wielodzietnej. Od młodości marzył o kapłaństwie, do którego jednak dochodził z trudem, podejmując się równocześnie rozmaitych zarobkowych zajęć. W 1651 r. wstąpił do filipinów, a w roku następnym otrzymał w Alba Pompea święcenia kapłańskie. Był potem w Turynie prefektem – małego oratorium – i jako taki zdobył sobie u młodych wielkie wzięcie. Po uzyskaniu doktoratu z teologii został mistrzem nowicjuszów. W 1671 r. mimo jego protestów obrano go przełożonym kongregacji. Na stanowisku okazał się drugim Filipem Neri. Zasłynął równocześnie jako kierownik duchowny wielu osób. Wiktor Amadeusz, król Sardynii, który był penitentem Sebastiana, chciał jego wyniesienia na arcybiskupstwo w Turynie, ale Sebastian godności nie przyjął. Głosił z powodzeniem kazania i przyczynił się do wielu nawróceń. Doznawał bolesnych wewnętrznych prób, a mimo to zawsze okazywał pogodę ducha. Przypisywano mu dar czytania w sercach i przewidywania losów ludzkich. Zmarł w chwili, którą przepowiedział, 30 stycznia 1710 r. Grzegorz XVI beatyfikował go 15 lipca 1834 r.