Familiaris Tractatio Verbi Divini* 028

Jezus kieruje do mnie przypowieść, podkreślając znaczenie modlitwy w moim życiu. Zaprasza mnie do nieustannej modlitwy; modlić mam się zawsze, ponieważ każda chwila jest czasem Jego przyjścia. Zbawienie bowiem nasze dokonuje się teraz.

Modlitwa jest walką. Modlić się to pokonywać codzienne trudności, które stają nam na drodze. By się modlić trzeba skonfrontować się uczciwie z rozmaitymi wymówkami. Modlitwy nie można dodać do całej reszty obowiązków. Istnieje wiele przeszkód, które utrudniają nam modlitwę: zmęczenie, zagonienie, nadmiar obowiązków, niewłaściwy użytek z telewizji, Internetu. Modlitwa powinna być podstawową cechą chrześcijanina, oczekującego na przyjście Chrystusa. Modlić się to mieć serce skierowane ku Bogu i w głębi serca odczuwać Jego obecność.

Jezus w celu uwypuklenia swojej nauki, porównuje sędziego do Boga, a w proszącej wdowie chce bym dostrzegł siebie. Jednak przykład sędziego służy do tego, by postawić pytanie retoryczne. Jeśli niesprawiedliwy sędzia, który Boga się nie bał, z nikim się nie liczył, wysłuchał prośby wdowy, to czy Bóg, który jest pełen miłości i miłosierdzia pozostawi nas proszących, wołających do Niego? Pan Jezus nie gwarantuje nam, że da nam wszystko, czego zapragniemy, ale zapewnia, że weźmie nas w obronę, czyli pomoże nam zawsze, kiedy naprawdę będzie nam coś zagrażać. Czy jestem podobny do wdowy, czy staję przed Bogiem i błagam, proszę w różnych potrzebach, ufając, że Bóg z wielką wrażliwością reaguje na moje modlitwy?

W chwili refleksji zapytam się jaka jest moja modlitwa? Czy doświadczyłem w swoim życiu, że Bóg wziął mnie w obronę?

* Nawiązujący do sposobu św. Filipa Neri – krótki, przystępny komentarz do Liturgii Słowa. Autorami refleksji – jak w Oratorium św. Filipa – są świeccy, osoby w różny sposób związane z naszym duszpasterstwem. Mamy nadzieję, że ta propozycja spotka się z Państwa zainteresowaniem, pomoże w przygotowaniu się do Mszy św., będzie także okazją do lepszego poznania osób, które z widzenia znamy z kościoła.