Giuseppe Coppola

Giuseppe Coppola urodził się w Neapolu 21 sierpnia 1698 roku. Po przyjęciu święceń kapłańskich w dniu 27 września 1721 roku, wstąpił do Oratorium neapolitańskiego. Doktor teologii, został przedstawiony przez króla Neapolu (17 kwietnia 1742) i mianowany dnia 25 maja 1742 roku przez Benedykta XIV biskupem Aquilii. Konsekrację otrzymał 26 maja tegoż roku w Rzymie z rąk kardynała Acquavivy. Wykształcony i oddany studiom, założył akademię historii kościelnej. Miłował seminarium, w którym ustanowił nowe katedry filozofii i teologii oraz otworzył szkołę śpiewu gregoriańskiego, zgodnie z normami Soboru Trydenckiego. W 1748 roku sprowadził do Aquili zakonnika Leonarda da Porto Maurizio (przyszłego świętego), aby przeprowadził cykl misji dla miasta. Dnia 1 grudnia 1749 roku, po zachorowaniu z powodu surowości klimatu aquilańskiego, został przeniesiony do Castellamare di Stabia. Dwukrotnie dokonał wizytacji pasterskiej diecezji, odbył synod diecezjalny i zajmował się wzniesieniem seminarium. Rozbudzał nabożeństwo do św. Filipa Neri, poświęcając mu ołtarz z obrazem w katedrze w Castellammare, którą powiększył, przekształcając apsydę. Był biskupem czuwającym, o silnym charakterze, ujmującym, miłującym ubóstwo, hojnym dla potrzebujących. Opublikował kilka dzieł religijnych i poetyckich. Zmarł 8 sierpnia 1767 roku w Casamicciola (Ischia), gdzie przebywał dla kuracji cieplicowych, i został pochowany w kościele Sant’Antonio w tym mieście.