św. Jan Henryk NEWMAN

John Henry NEWMAN, urodził się w Londynie 21 lutego 1801 roku. Wychowany w religii anglikańskiej, w 15 roku życia doświadczył pierwszego duchowego nawrócenia. Po świetnym ukończeniu studiów w Oxfordzie, w 1824 roku został kapłanem w Kościele anglikańskim a, w 1828 roku, została mu powierzona parafia St. Mary. W 1833 roku, z kilku przyjaciółmi, założył Ruch Oksfordzki, w którym, przez studiowanie Ojców Kościoła i historii chrześcijaństwa doszedł «prowadzony ręką Bożą» do przekonania, że Kościół rzymskokatolicki był «jedyną owczarnią Chrystusa». Po długiej walce wewnętrznej, 9 października 1845 roku, został przyjęty do Kościoła katolickiego a 26 maja 1847 roku został w Rzymie wyświęcony na kapłana. Po powrocie do ojczyzny, założył w Birmingham Oratorium św. Filipa Neri, znajdując w nim te znamienne cechy radości, wewnętrznej wolności, miłości, których zawsze szukał. Niestrudzenie pracował dla ubogich, pisał niezliczone listy i książki, bardzo cierpiał z powodu niezrozumienia, podejrzeń, sprzeciwów. Dnia 12 maja 1879 roku Leon XIII kreował go kardynałem. Żył jeszcze jedenaście lat, pokorny i ukryty, w Oratorium w Birmingham, dokonując korekt swoich dzieł – między nimi sławnej Apologia pro vita sua – w ustawicznej modlitwie, w oczekiwaniu na ostatnie wezwanie przez Boga, które nastąpiło 11 sierpnia 1890 roku, dzień, w którym przeszedł «z cieni i wyobrażeń do Prawdy».