Orazio Bettacchini

Orazio Bettacchini urodził się w Piosina (Città di Castello) w 1810 roku. Będąc oratorianinem w Città di Castello, w 1842 roku udał się jako apostolski wysłannik na Ceylon. Miał polecenie przekazania Kongregacji De Propaganda Fide relacji o stanie misji oratoryjnej na Ceylonie. Między grudniem 1842 a styczniem 1843, napisał trzy negatywne listy o działaniu oratorianów i o sytuacji misji. W maju 1843 roku, w dwóch innych listach, wycofał podane uprzednio niekorzystne informacje, przyznając, że został wprowadzony w błąd. Potwierdzając wiele potrzeb misji oraz cenną działalność oratorianów, zaproponował jako nowego wikariusza apostolskiego ojca Gaetana Antonia Mulsuce. Dnia 6 maja 1845 roku ojciec Bettacchini, ceniony za dokonanie «misji w różnych miejscach z niesłychaną gorliwością i z zadziwiającymi sukcesami», został mianowany biskupem tytularnym Torone (Macedonia) i koadiutorem wikariusza apostolskiego w Colombo. Dnia 17 września 1847 roku został mianowany pro wikariuszem apostolskim dla północnej części wyspy, pozostając także koadiutorem wikariatu południowego. Dnia 28 sierpnia został mianowany wikariuszem apostolskim Jaffny, zachowując urząd koadiutora wikariusza południowego. Zmarł, wyczerpany trudami apostolskimi, 26 lipca 1857 roku i został pochowany w kościele w Bolawatte. Pozostawił rękopis dzieła Histoire du Catholicisme à Ceylon (1852), w którym, przypominając działalność apostolską św. o. Józefa Vaza COr, nazywa go «wskrzesicielem katolicyzmu na Ceylonie»