270 lat temu narodził się dla nieba Czcigodny Jan Chrzciciel Trona

z Oratorium w Mondovì
urodzony 1682 r.
dies natalis: 13 grudnia 1750 r.

Dekret o heroiczności cnót
został wydany 15 maja 1926 roku.
W związku z tym, aby możliwą stała się beatyfikacja,
konieczne jest uznanie cudu
przypisywanego jego wstawiennictwu. 
Sprawa ta została oficjalnie powierzona
Postulatorowi Generalnemu w 2014 roku.

Czcigodny Jan Chrzciciel Trona urodzony w Frabosa Soprana 18 października 1682 roku w przykładnej rodzinie, poważanej i bardzo pobożnej, on również przeżywał dzieciństwo naznaczone ubóstwem i wyrzeczeniami, ponadto zasmucone śmiercią ojca oraz ciężką fizyczną niemocą, pokonaną za wstawiennictwem św. Wincentego Ferreri; w wieku trzynastu lat musiał nawet być świadkiem zabójstwa jego matki, reagując z wielką wiarą oraz chrześcijańskim przebaczeniem zabójcy, którego potem Trona nawet wspomagał. Po ukończeniu pierwszych nauk prywatnie i po wstąpieniu w 1695 roku do seminarium w Mondovì, gdzie wyróżniał się zachowaniem i inteligencją, otrzymał święcenia kapłańskie dnia 19 września 1705 roku. Zapalony pragnieniem głoszenia Ewangelii, postanowił wyjechać na misje, ale biskup odradził mu to i zachęcił go do wstąpienia do miejscowej Kongregacji Oratorium, założonej w poprzednim roku. O. Trona poświęcił się nauczaniu ludu i reformie kleru; przyczynił się do uspokojenia umysłów i do ulżeniu cierpieniom ubogich, szczególnie w sytuacji wojen rozgrywających się w tym okresie. Był nieznużonym kaznodzieją, docierając do najbardziej niedostępnych obszarów diecezji, przede wszystkim odznaczając się apostolatem katechetycznym, skierowanym do wszystkich klas i do każdego wieku. Istnieje ogólne przekonanie, że jemu zawdzięcza się napisanie owego cennego tekstu – znanego jako „Katechizm Mons. Casati”, od nazwiska biskupa Mondovì, który go opublikował – z którego czerpał Katechizm św. Piusa X. Wśród jego dzieł należy także wspomnieć „Trattato sulle tre virtù teologali” [Traktat o trzech cnotach teologicznych] wyjaśnianych ludowi. Jak św. Filip Neri, bardzo miłował młodych i poświęcał się im także poprzez funkcję, przyjętą w 1729 roku i spełnianą aż do końca życia, duchowego kierownika królewskich szkół w Mondovì. Był doradcą Karola Emanuela III i ministra Stanu markiza Ormea, którego przyjaźnią posługiwał się dla dobra dusz i dla ponownego nawiązywania trudnych stosunków społecznych i politycznych. Również Papież Benedykt XIV poważał go zaszczycając cennymi własnoręcznymi listami, czynili to także liczni biskupi Piemontu, którzy uzyskiwali u niego bardzo wartościowe rady. Życie tego apostoła katechizmu, nieustannie poświęcane ewangelizacji, mogło zakończyć się tylko na jednym z „trzech drewien”, które filipińska tradycja przedstawia jako pożądane miejsce wzbicia się ku ostatecznemu spotkaniu się z Bogiem; O. Trona swoje ziemskie życie zakończył, ucząc dzieci katechizmu, 13 grudnia 1750 roku, w domu Oratorium, którego budowę, jak również budowę kościoła, zainicjował według projektu Galla, jego osobistego przyjaciela. Dnia 15 maja 1927 roku zostały uznane jego cnoty heroiczne i O. Trona został obdarzony tytułem Czcigodny. 



Edoardo Aldo Cerrato, Na „drodze” Oratorium przykłady świętości, Oratoriana 48(2004), s. 40-41.