275 lat temu…
Antonio Ludovico Antinori, z Oratorium w Acquila, został mianowany arcybiskupem Lanciano; później biskup diecezji Acerenza i Matera
Antonio Ludovico Antinori, urodził się w Acquilla 26 sierpnia 1704 roku. Oddawał się studiom teologicznym, historycznym, archeologicznym oraz poezji. W 1739 roku wstąpił do Kongregacji Oratorium w Acquila i 19 grudnia tegoż roku został kapłanem. Poświęcał się gorliwym badaniom źródeł historii Acquilli i regionu Abruzji, w krótkim czasie zdobywając wielką sławę jako historyk i epigrafista. Utrzymywał listowne kontakty z Muratorim, któremu dostarczał różne inskrypcje w celu włączenia ich do jego studiów. Doktor obojga praw na uniwersytecie Sapienza w Rzymie (19 czerwca 1745), dnia 21 czerwca 1745 roku został mianowany arcybiskupem Lanciano, po tym, jak został wyznaczony przez króla Neapolu 20 maja tegoż roku. Został konsekrowany w Rzymie 27 czerwca następnego roku przez kardynała Acquavivę. Dnia 22 kwietnia 1754 roku został przeniesiony do diecezji Acerenza i Matera. Diecezją rządził z wielką mądrością i ewangeliczną miłością. Dnia 24 kwietnia 1758 roku zrezygnował z funkcji duszpasterskiej, z powodu niepokojących skrupułów, jakie dręczyły jego delikatne sumienie, i powrócił do ojczyzny, gdzie ponownie podjął ulubione studia, ceniony jako «multiplicis litteraturae laude omnibus spectantissimo». Zmarł 1 marca 1778 roku, pozostawiając ogromną masę manuskryptów, które traktują o najróżniejszych tematach; wśród nich pracę Vita della b. Cristina di Lucoli (Rzym 1740), która jest przykładem historycznej dokładności i stylistycznej prostoty.
Autor: Gontranno Tesserin COr, Annales Oratorii, (2003), t. 2, s. 157-197; tłumaczenie: ks. Mieczysław Stebart COr, Oratoriana 52 (2005).
więcej nt pochodzących z Oratorium Kardynałów i Biskupów zobacz:
