341, 283, 273, 56 lat temu…
źródło: wikimedia.com; autor: Agamad24
56 lat temu, 25 stycznia 1965 roku o. Giulio Bevilacqua z Oratorium w Bresci, został przez Pawła VI, swojego syna duchowego, mianowany kardynałem z tytułem San Girolamo della Carità.
Giulio Bevilacqua urodził się w Isola della Scala (Verona) dnia 14 września 1881 roku. Po pogłębieniu w Lowanium studiów o kierunku polityczno-społecznym i w celu zaangażowania się w inspirację katolicko-ludową, w grudniu 1905 roku wstąpił do Kongregacji Oratorium della Pace w Bresci i został wyświęcony na kapłana w dniu 13 czerwca 1908 roku. Jako oficer strzelców alpejskich w czasie pierwszej wojny światowej, pod jej koniec znalazł się obozie koncentracyjnym, gdzie był podporą i przewodnikiem towarzyszy niewoli, wciągając ich w rozmowy na tematy religijne, później zebrane w książce La luce nelle tenebre [Światło w ciemnościach] (Mediolan 1921). Po powrocie z niewoli, wybrany prepozytem swojej Kongregacji, rozpoczął ostrą polemikę z faszyzmem, który w 1928 roku zmusił go do udania się «na wygnanie» do Rzymu. W sierpniu 1932 roku, po powrocie do Bresci, na nowo podjął działalność apostolską oraz jako prelegent, jednak poddany nadzorowi reżymowej policji. W czasie drugiej wojny światowej służył jako kapelan w marynarce. Zwolniony w sierpniu 1944 roku, połączył z posługą kapłańską zaangażowanie kulturalne i założył, z innymi, czasopismo Humanitas (1946), pobudzające do odradzania wartości moralnych, intelektualnych, religijnych człowieka i pracy. W lutym 1949 roku, przeniósł się na peryferie Bresci, do baraku, który służył za kościół, później przekształcony w parafię i poświęcony, w 1952 roku, św. Antoniemu, aby sprawować apostolat wśród biednych i proletariatu. Wniósł znaczący wkład, podczas Soboru Watykańskiego II, jako członek komisji dla przygotowania i urzeczywistnienie konstytucji o Liturgii, owocu jego długiej działalności duszpasterskiej, koncentrującej się na chrystologicznym znaczeniu cyklu liturgicznego, osiągającego szczyt w tajemnicy eucharystycznej. Cechowała go także wielka otwartość na dialog ekumeniczny oraz przyjaźń z protestantami i ateistami. Dnia 25 stycznia 1965 roku został przez Pawła VI, swojego syna duchowego, mianowany kardynałem z tytułem San Girolamo della Carità. Dnia 15 lutego tego roku został konsekrowany na biskupa w bazylice Santi Faustino e Giovita w Bresci. Od Pawła VI otrzymał przywilej zachowania swojej funkcji proboszcza, stając się w ten sposób pierwszym kardynałem-proboszczem w historii Kościoła. Zmarł, na plebani swojej parafii, dnia 6 maja 1965 roku. Został pochowany w krypcie pod wielkim ołtarzem w kościele Oratorium della Pace w Bresci.
Ponadto:
341 lat temu…
o. Francesco Martinelli z Oratorium w Palermo został przez Innocentego XI mianowany biskupem Patti
Francesco Martinelli urodził się w Palermo w rodzinie szlacheckiej. Doktor prawa kanonicznego i świeckiego, w młodości był adwokatem i sędzią. Po wstąpieniu do Oratorium w Palermo, został kapłanem, a w 1677 roku wikariuszem generalnym Palermo. Przedstawiony przez króla Hiszpanii Karola II (26 marca 1679), został, dnia 22 stycznia 1680 roku, przez Innocentego XI mianowany biskupem Patti. Krótko po przybyciu do diecezji rozpoczął budowę kościoła Matki Bożej Konających, czczonej przez bractwo Białych, które miało za cel przyczynianie się do duchowego ocalenia skazanych na śmierć. Stworzył podstawy do założenia Kongregacji Oratorium. Zmarł, zaledwie po roku biskupstwa, 3 kwietnia 1681 roku, ustanawiając spadkobiercą wszystkich swoich dóbr majątkowych powstającą Kongregację Oratorium.
283 lata temu…
o. Giovanni Battista Ariberti z Oratorium w Bresci został przez został przez Benedykta XIII mianowany biskupem tytularnym Palmyry
Giovanni Battista Ariberti urodził się w Cremonie 10 maja 1686 roku i został kapłanem 26 grudnia 1710 roku. Doktor obojga praw na uniwersytecie Sapienza w Rzymie (13 stycznia 1728), wstąpił do Kongregacji Oratorium w Bresci dnia 11 października 1711 roku, w której wyróżniał się pobożnością i elokwencją. Nakłonił ojca do darowania powstającej Kongregacji w Cremonie teatru, który został przekształcony na kościół poświęcony św. Filipowi Neri (1714), oraz przyległego pałacu markizów Ariberti, gdzie, w następstwie, ojciec Giovanni Battista został superiorem. Po udaniu się do Rzymu, poprzedzany znaczną sławą, dnia 26 stycznia 1728 roku został przez Benedykta XIII mianowany biskupem tytularnym Palmyry, oraz otrzymał konsekrację w Rzymie z rąk papieża dnia 22 lutego tegoż roku, a 29 tego miesiąca został asystentem tronu papieskiego. Był prefektem konklawe, z którego wyszedł papież Klemens XII; był ceniony za jego czujność i dokładność oraz w nagrodę otrzymał nominację na mandatariusza opactwa Ognissanti. Do Cremony powrócił w 1740 roku, do rodzinnego pałacu, w którym wyposażył pokaźną bibliotekę, bogatą w cenne kodeksy. Zmarł w 1746 roku.
273 lata temu…
o. Giovanni Battista Baratta z Rzymskiego Oratorium został mianowany biskupem w Novarze
Giovanni Battista Baratta urodził się w Fossano dnia 27 sierpnia 1691 roku. Święcenia kapłańskie otrzymał 6 października 1726 roku, a 9 września 1727 roku wstąpił do rzymskiej Kongregacji Oratorium. Doktor obojga praw na uniwersytecie Sapienza w Rzymie (14 grudnia 1747), dnia 29 stycznia 1748 roku został mianowany biskupem w Novarze. Konsekrację otrzymał dnia 18 lutego w Rzymie, z rąk kardynała Valentego Gonzagi, razem z nominacją na asystenta tronu papieskiego. Nie przybył jednak do Novary, ponieważ zmarł w Macerata dnia 11 kwietnia 1748 roku, podczas podróży do stolicy biskupiej.
