4 IX – Modlitwa do wiecznego Boga

Posiadać Ciebie, Miłośniku dusz, jest szczęściem, jedynym szczęściem nieśmiertelnej duszy. Cieszyć się Twoim widokiem jest jedynym szczęściem w wieczności. Co może dać mi szczęście poza Tobą? Patrzeć na Ciebie i kontemplować Cię to jedyne źródło, które się nie wyczerpie. Ty w swej istocie jesteś niezmienny, ale wciąż nowe głębie i przymioty pozostają do odkrycia. Zawsze będziemy na początku tej drogi, jak byśmy nigdy wcześniej nie wpatrywali się w Ciebie. O jak daleko jestem od działania w sposób jaki dobrze znam! Obudź mnie z lenistwa i oziębłości, spraw, bym pragnął Ciebie całym sercem.

Modlitwa pochodzi z: „A Newman Prayer Book”, Catholic Truth Society, Londyn 2010; tłumaczenie (do użytku wewnętrznego): s. Anna Musiał RSCJ i Paulina Pękala-Merchut.