424. lata temu…
Dwaj wielcy synowie św. Filipa Neri
– Cezary Baroniusz i Franciszek Tarugi –
zostali Kardynałami Świętego Kościoła Rzymskiego.
Czcigodny Cesare BARONIO, urodził się w Sora (Fronsinone) dnia 30 października 1538 roku. Ponad pragnienie ojca przynoszącej korzyści kariery światowej, Baroniusz przedkładał praktykowanie pobożności w Oratorium i miłosierdzia w szpitalach, nauczanie katechizmu oraz studiowanie historii Kościoła. Po otrzymaniu święceń kapłańskich w dniu 27 maja 1564 roku, był jednym z pierwszych członków wspólnoty oratoryjnej, jaka powstała San Giovanni dei Fiorentini, poświęcając się posłudze głoszenia kazań i spowiedzi. W 1576 roku przeniósł się na Vallicellę, gdzie, w celu przeciwstawiania się poglądom protestantów, zajmował się pisaniem Annales ecclesiastici, w 12 tomach, pierwszą organiczną i krytyczną historię Kościoła od roku 1 do 1198. Współpracował nad rewizją Martyrologium rzymskiego, opracował Tractatus de Monarchia Siciliae, napisał kilka życiorysów świętych, kilka traktatów o charakterze historyczno-prawniczym oraz liczne listy. Po tym, jak został posłany do Neapolu, aby przeszkodzić pewnemu ruchowi heretyckiemu, oraz po tym, jak został mianowany, w 1595 roku, protonotariuszem apostolskim, Klemens VIII, dnia 5 czerwca 1596 roku, ustanowił go kardynałem z tytułem świętych Nereo e Achilleo, a w 1597 roku Bibliotekarzem Świętego Kościoła Rzymskiego. Na konklawe w 1605 roku udało mu się z trudem, po otrzymaniu 31 głosów, uniknąć wyboru na papieża. Był spowiednikiem i politycznym doradcą Klemensa VIII i nakłonił go do poparcia pojednania Henryka IV z Kościołem. Zmarł świątobliwie dnia 30 czerwca 1607 roku na Vallicelli i został pogrzebany w krypcie pod prezbiterium wielkiego ołtarza. Jest uznawany za ojca nowożytnej historii Kościoła.
Czcigodny Francesco Maria TARUGI, urodził się w Montepulciano (Siena) 25 sierpnia 1525 roku z rodziny szlacheckiej. Doktor nauk humanistycznych, prawa i nauk ścisłych, w 1565 roku wstąpił do Oratorium rzymskiego i został kapłanem w 1571 roku. Był ceniony z powodu elokwencji w głoszeniu kazań (dux verbi), ducha misyjnego, dzieł miłosierdzia oraz z powodu organizacji Kongregacji Oratorium. W 1586 roku założył dom w Neapolu, którym kierował jako rektor do 1592 roku. Będąc arcybiskupem Awinionu (9 grudnia 1592) a potem Sieny (15 września 1597), dał się poznać jako pasterz pobożny, gorliwy i mądry reformator, zgodnie z duchem Soboru Trydenckiego. Dnia 5 czerwca 1596 roku został, przez Klemensa VIII, mianowany kardynałem z tytułem San Bartolomeo all’Isola. Zmarł na Vallicelli dnia 11 czerwca 1608 roku i został pochowany w krypcie, pod prezbiterium głównego ołtarza.
więcej o świętych i błogosławionych oraz Sługach Bożych z Oratorium zobacz: tutaj
więcej o kardynałach i biskupach z Oratorium zobacz: tutaj