Cesare Cancellotti

Cesare Cancellotti urodził się w San Severino 26 marca 1604 roku. Doktor obojga praw w Macerata, w 1632 roku wstąpił do Kongregacji Oratorium w San Severino, w której wyróżniał się pobożnością i nauką, do tego stopnia, że biskup diecezjalny chciał go mieć jako archidiakona katedry i sukcesywnie jako wikariusza generalnego. Dnia 1 kwietnia 1658 roku został przez Aleksandra VII mianowany biskupem Bisceglie, w królestwie Neapolu. Konsekrację otrzymał w Rzymie dnia 7 kwietnia tegoż roku, z rąk kardynała Marca Antoniego Franciotti. Biskupstwo Cancellottiego zaznaczyło się dążeniem reformatorskim, nieco rygorystycznym, jak wynika to z dekretów synodu diecezjalnego z 1659 roku, które tym niemniej ukazują usiłowanie zdyscyplinowania życia kleru diecezjalnego oraz miejscowej organizacji kościelnej. W tym samym roku wydał dekret fundacji prebendy teologicznej oraz seminarium diecezjalnego. Dnia 26 czerwca 1662 roku został przeniesiony do diecezji  Montalto, którą rządził z wielką gorliwością i pokorą. Ożywiany stałymi troskami duszpasterskimi, także w Montalto odbył synod, pomyślnie rozwiązał wyczerpujący prawniczy konflikt z klasztorem w Farfa, przywrócił prebendę teologiczną i seminarium, przeprowadził wizytację pasterską. Zmarł 27 czerwca 1673 roku i został pochowany, zgodnie z jego zarządzeniem, w rogu chóru katedry.