Czcigodny Piotr Franciszek Scarampi
Czcigodny Piotr Franciszek Scarampi, który umarł w 1656 roku, posługując zadżumionym, podczas epidemii, która srożyła się w tamtym roku, i nabawiając się choroby. Był wtedy Prepozytem Oratorium Rzymskiego. Skromna płyta grobowa, która kryje szczątki Czcigodnego, na posadzce kościoła świętych Nereo i Acchileo, każdemu, kto wchodzi do świątyni, mówi o pokorze i o wielkości męczennika miłosierdzia, który pełnił także misję „Ministra Apostolskiego” Papieża Urbana VIII w Irlandii dręczonej walkami angielskich protestantów przeciwko wiernym Rzymowi, otrzymując bardzo pochlebną pochwałę, udokumentowaną, między innymi, pismem z 1646 roku, sporządzonym przez senatora Waddinga. Nieustająca praca i przedłużana adoracja eucharystyczna, odprawiana także w nabożeństwie Czterdziestogodzinnym, miłosierdzie rozdawane pełnymi rękoma oraz żarliwe głoszenie kazań, przygotowały O. Piotra Franciszka do heroiczności daru, jakiego dokonał w Rzymie, posługując dotkniętym zarazą dżumy.
Edoardo Aldo Cerrato, Na “drodze” Oratorium przykłady świętości, Oratoriana 48(2004), s. 41-42.
