Edoardo Aldo Cerrato

Edoardo Aldo Cerrato urodził się w Asti 13 października 1949 roku. Po ukończeniu szkoły średniej w Turynie, gdzie przeprowadziła się jego rodzina, wstąpił do Kongregacji Oratorium i rozpoczął studia teologiczne, uczęszczając na dwuletni kurs filozoficzny; przebywając w Domu Oratoryjnym w Bielli, ukończył trzyletnie studia teologiczne i otrzymał święcenia kapłańskie z rąk J. E. Vittorio Piola 28 czerwca 1975 r. podczas Mszy św. w Wigilię Uroczystości Apostołów Piotra i Pawła, z inkardynacją w diecezji, zgodnie z dawnym zwyczajem Ojców Oratorianów, którzy są świeckimi kapłanami należącymi do Stowarzyszenia Życia Apostolskiego na Prawie Papieskim.

Ukończył filologię klasyczną na Uniwersytecie w Turynie obroną pracy magisterskiej na temat Homilii Paschalnych świętego Maksyma oraz zwyciężył konkurs na stanowisko profesora zwyczajnego. Nauczał przez 20 lat literatury włoskiej i łacińskiej w liceach i był przez 10 lat wykładowcą patrologii w Seminarium Biskupim w Bielli.

Przez kolejne trzyletnie kadencje, trwające od 1984 r. do 2005 r., był wybierany na prepozyta Kongregacji. Pełnił posługę kapłańską w kościele św. Filipa, poświęcając się szczególnie działalności Oratorium Świeckiego, katechezie dla dorosłych i kaznodziejstwu, także poprzez liczne Kursy Ćwiczeń Duchowych dla osób świeckich i zakonnych. We Wspólnocie zajmował się także formacją kandydatów do kapłaństwa.

W diecezji Biella, oprócz opieki duszpasterskiej nad młodzieżą i kulturą, przez lata był konsultantem kościelnym Katolickiego Stowarzyszenia Nauczycieli i asystentem kościelnym Stowarzyszenia Nauczycieli Katolickich; założył i wspomagał niektóre stowarzyszenia zajmujące się promocją kultury katolickiej.

W służbie Konfederacji Kongregacji Oratorium został wybrany Prokuratorem Generalnym podczas Kongresu w 1994 roku. Na Kongresach Generalnych w latach 2000 i 2006 został zatwierdzony na dwie kolejne sześcioletnie kadencje, na które współbracia powołali go do przewodniczenia Konfederacji.

Podczas trzech kadencji sprawowanych przez o. Edoardo Cerrato, Kongregacje Oratorium znacznie się rozrosły, również ze względu na staranną opiekę, jaką im poświęcił. W latach 1995-2012 powstało dwadzieścia nowych fundacji: w porządku chronologicznym: miasto Meksyk „Naszej Pani de la Paz” w Meksyku; Nancy we Francji; São Paulo w Brazylii; Oudtshoorn w Afryce Południowej; Maastricht w Holandii; Ilsede w Niemczech; Metuchen w USA; Poznań w Polsce; Filadelfia w USA. Acicatena i Prato we Włoszech; Sevilla-La Blanca Paloma w Hiszpanii; Mercedes-Lujan w Argentynie; Nowy Jork w USA; Wilno na Litwie; Port Elizabeth w Afryce Południowej; Getafe w Hiszpanii; Mérida w Meksyku, Dijon we Francji; Hyères (Fréjus-Toulon) we Francji.

O. Cerrato utrzymywał także kontakty w różnych krajach Europy, Ameryki, Afryki i Azji, w różnych diecezjach, z licznymi wspólnotami oratoryjnymi na etapie formowania, które wciąż oczekują na ostateczne uznanie kanoniczne przez Stolicę Apostolską.

Utrzymywał również stały kontakt z innymi Stowarzyszeniami Życia Apostolskiego, które uznają Kongregację Oratorium za pierwszą w porządku chronologicznym taką instytucję, a także z licznymi zgromadzeniami zakonnymi historycznie związanymi na różne sposoby z Oratorium filipińskim.

Wrażliwy na zaangażowanie kulturalne, z przekonaniem dbał o relacje Prokuratury Generalnej Oratorium z instytucjami akademickimi i ośrodkami kultury, uczestnicząc w licznych konferencjach i sesjach naukowych, gdzie obecność Oratorium była wymagana ze względu na ogromny wkład, jaki Oratorium wniosło w kulturę, sztukę i historiografię w ciągu wielu wieków istnienia.

O. Cerrato założył czasopismo oratoryjne „Annales Oratorii”.

Znany jest z licznych esejów w różnych czasopismach oraz z cenionych artykułów w „L’Osservatore Romano”; opublikował kilka prac, które zostały dobrze przyjęte nie tylko przez świat oratoryjny; wśród nich:  S. Filippo Neri. La sua opera e la sua eredità, 2002; Chi vuol altro che non sia Cristo. Massime e Ricordi di S. Filippo Neri, 2006; Sulla via dell’Oratorio, 2007; Il venerabile card. Cesare Baronio, 2010; Il beato José Vaz dell’Oratorio,2010; Il venerabile Giovanni Battista Arista dell’Oratorio, 2011; John Henry Newman, 2012.

W ciągu osiemnastu lat swojego mandatu Prokuratora Generalnego intensywnie kontynuował działalność duszpasterską, poświęcając swój czas wolny od obowiązków na głoszenie kazań, rozmowy duchowe, rekolekcje dla świeckich, dla zakonników, dla kapłanów. W Kongregacji Oratorium w Rzymie, gdzie był proboszczem w trzyletnim okresie 2006-2009, sprawował także urząd wikariusza w parafii na Garbatelli do spraw katechezy dorosłych.

W latach swojej kadencji dane mu było cieszyć się beatyfikacją Oratorianów Józefa Vaza (1995) i Jana Henryka Newmana (2010) oraz kanonizacją św. Alojzego Scrosoppi (2001) wyniesionego do chwały ołtarzy; oraz uznaniem przez Stolicę Apostolską heroiczności cnót Czcigodnego o. Filipa Bardelliniego i o. Jana Chrzciciela Aristy; a także wznowieniem (z jego inicjatywy) procesu beatyfikacyjnego Czcigodnego Cezarego Baroniusza.

Powodem do radości było również, w 2004 r., podniesienie do godności  biskupiej współbrata o. Antonio Ortega Franco, proboszcza Wspólnoty San Pablo w mieście Meksyk.

W dniu 28 lipca 2012 r. ks. Cerrato został wybrany na Stolicę Biskupią Ivrei, przyjmując święcenia episkopatu 8 września 2012 roku w Rzymie, w kościele S. Maria in Vallicella. W niedzielę, 7 października, objął uroczyście diecezję Ivrea podczas Eucharystii w kościele katedralnym Wniebowzięcia Matki Bożej.

na podstawie biografii ze strony diecezji Ivrea www.diocesivrea.it/biografia