Familiaris Tractatio Verbi Divini* 159

✠ Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza

za: brewiarz.pl

Święty Mateusz, umieszczając w swojej Ewangelii Jezusową przypowieść o królewskiej uczcie weselnej, nie zatrzymuje się jedynie na Boskiej hojności. Akcentuje postawy tych, którzy zostali zaproszeni i mają być gośćmi w domu Pana. To szczególnie interesujący wątek.

Na wstępie popatrzmy na biesiadnika, który wszedł na ucztę lecz zapomniał o weselnej szacie.

„Przyjacielu jakże tu wszedłeś nie mając stroju weselnego?”.  Król pyta dlatego, że zapraszając na ucztę weselną przygotował dla każdego gościa strój weselny. Wchodząc na ucztę wszyscy powinni być w tym odświętnym stroju. Odrzucenie założenia tego stroju było jeszcze większą zniewagą niż nieprzyjęcie zaproszenia. W Psalmach znajdujemy warunki jakie powinien spełniać ten, który staje się gościem Pana. „Złego nie przyjmiesz w gościnę” (Ps 5,5), Kto zamieszka na Twojej świętej górze? „ten kto postępuje sprawiedliwie…” (Ps 15, 1n). Dzisiejsza przypowieść rzuca jeszcze więcej światła na to zagadnienie.

Co to jest strój weselny, ta szata godowa, bez której nie da się być uczestnikiem królewskiego wesela?

Czytamy w Psalmie 104, że Bóg jest „światłem okryty jak płaszczem” a w słynnej wizji proroka Daniela „szata Przedwiecznego była biała jak śnieg„. Bóg przyodziany jest w świętość.  Strojem weselnym na uczcie Boga jest świętość. Świętość jest niezasłużonym darem jaki otrzymujemy od Boga, jaki wysłużył nam na krzyżu Pan nasz Jezus Chrystus. Jakie to ma odniesienie do naszego wejścia na ucztę Królestwa niebieskiego? Bóg Ojciec zaprasza wszystkich ludzi. Strojem weselnym jest przyobleczenie się w Jezusa Chrystusa, Jego Syna. Oznacza to przyjęcie Jezusowego nauczania i naśladowanie Jego przykładu, żeby się przemieniać w myśleniu, mówieniu i działaniu upodabniając się do Niego (por. Ef 4, 17-24).

Przypowieść Jezusa jest wezwaniem do czujności i działania. Nie można czuć się pewnym zbawienia nie robiąc nic. Nie wystarczy tylko przyjąć zaproszenie na ucztę pozostając w „starym stroju”, czyli nie zmieniając dotychczasowego sposobu myślenia i życia. Zaproszenie Boga jest darem, łaską, wypływa z bezwarunkowej miłości. Wymaga jednak odpowiedzi. Wszyscy zaproszeni są wezwani do „zmiany szaty”, czyli do zmiany życia, stawania się nowymi ludźmi czyli do przyobleczenia się w Jezusa (por. Rz 13,13n). W przeciwnym wypadku pozostaniemy „powołani” ale nie „wybrani”.

Co jest z moim starym strojem?

My często spodziewamy się, że Bóg wprowadzi nas do swoich przybytków jeśli tylko będziemy poprawni. Jednak Jezus zdaje się sugerować, że to nie jest najważniejsze. Strój weselny to strój oblubienicy lub oblubieńca. Przypowieść zaczyna się od wstępu, z którego dowiadujemy się, że król ma syna i to właśnie jemu została wyprawiona ta weselna uczta. Jest więc oblubieniec, a gdzie jest oblubienica? Może to właśnie świadomość i pragnienie bycia w takiej relacji z naszym Panem jest kluczem do znalezienia się na weselnej uczcie, którą wyprawi mu Ojciec?

„Wielu jest wezwanych, lecz mało wybranych„.

Kompletnie fałszywie zrozumielibyśmy te słowa Pana Jezusa, gdybyśmy usłyszeli w nich pesymistyczne stwierdzenie, że tylko nieliczni będą zbawieni. Pan Jezus chce nam powiedzieć coś innego. Chce nam przypomnieć, że o zbawienie trzeba zabiegać. Osiągnięcie zbawienia powinno stać się przedmiotem naszej najwyższej troski.

Boże powołanie możemy odrzucić, bo Bóg uczynił nas wolnymi. Możemy też je zmarnować. Zauważmy, że zaproszeni na ucztę wymawiali się obiektywnymi okolicznościami. Przecież wolno nam zabiegać o różne dobra zwyczajne. Owszem wolno, ale z jednym wyjątkiem: nigdy kosztem dobra ostatecznego, nigdy kosztem zbawienia.

Autorka:
Bożena – sympatyk parafii. Teolog