Familiaris Tractatio Verbi Divini* 218

Jako dzieci byliśmy zdani na rodziców. I pewnie sporo z nas buntowało się przeciw różnym zakazom. A przecież wiemy, że były potrzebne! Trzeba nam na nowo zaufać, że Bóg jako dobry Ojciec chce tylko naszego dobra. Kocha nas i czeka na nas także wtedy, gdy od Niego odchodzimy. To odejście wynika z naszej słabości, ale możemy postarać się o jedno – jak najszybciej wracać!

Druga myśl to: „Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela”. Nierozerwalność małżeństwa była kwestionowana wtedy – przez faryzeuszy i jest kwestionowana dziś. Wielu ludzi w ogóle uważa ślub – czy to cywilny czy kościelny – za niepotrzebne zobowiązanie, nic nie znaczący „papier”, który zagraża wolności, bo już trudniej się rozstać, gdy pojawią się problemy. Tylko czy to jest wolność, czy niedojrzałość? Łatwo skrzywdzić drugiego człowieka, jakże często cierpią na tym dzieci – czy o tym myślimy? Odpowiedzialne bycie z drugą osobą na dobre i na złe do końca życia to przecież nie kajdany, tylko wspaniała przygoda i piękna dojrzała miłość! A gdy bierzesz Boga na Świadka to On Wam błogosławi i uwierz – nie możesz mieć lepszego Sojusznika!