Familiaris Tractatio Verbi Divini* 284
4 XII – II NIEDZIELA ADWENTU
Mt 3,1-12
Wszechmogący i miłosierny Boże, † spraw, aby troski doczesne nie przeszkadzały nam w dążeniu na spotkanie z Twoim Synem, * lecz niech nadprzyrodzona mądrość kształtuje nasze czyny i doprowadzi nas do zjednoczenia z Chrystusem. Który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
✠ Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza
za: brewiarz.pl
Przedstawiony fragment Ewangelii rozpoczyna nowy rozdział w życiu Jezusa, wprowadzając postać Jana Chrzciciela, który zapowiada realizację Bożych obietnic. Nawołuje do nawrócenia czyli całkowitej, wręcz radykalnej, zmiany sposobu myślenia, postępowania i przemiany serca mówiąc: ,,Przygotujcie drogę Panu! Wyprostujcie swoje ścieżki!”
Jest prorokiem Adwentu, to Człowiek sprawiedliwy, który wskazuje nam drogi sprawiedliwe takie, które prowadzą do spotkania z Bogiem – spotkania, które nadają sens naszemu życiu. Niestety wiele osób na świecie podąża niewłaściwymi drogami prowadzonymi często przez osoby wewnętrznie puste, autodestrukcyjne i żyjące nieuczciwie.
Jeżeli chcemy spotkać Boga potrzebujemy zdjąć maski, obniżyć naszą Dumę i Pychę ukrywane w naszych sercach, ukazać naszą skruchę i stać się pokornymi.
Św. Jan nie szukał bogactw, korzyści czy interesów osobistych, nie miał takiej potrzeby gdyż zrozumiał, że liczy się tylko Bóg. Dlatego my, jeżeli chcemy być osobami, które przygotują drogę Panu, musimy ukazywać naszym życiem to, co jest naszym skarbem. Nie możemy być przyjacielem Boga nie napominając swoich bliskich, gdy żyją w grzechu i łamią prawo. Może nasz płomień trochę przygasł, światło naszej lampy stało się przyciemnione… to właśnie okres Adwentu może stać się szczególnym czasem łaski, aby dolać oleju do lampy i odnaleźć entuzjazm naszej Wiary.
Widzialną formą przyjmowania nowej postawy był chrzest. Miał on charakter pokutny i przygotowywał na czas sądu Bożego. Chrzest Janowy stanowił też ukazanie zbliżającego się sądu Boga nad narodem wybranym, a w szczególności nad jego ówczesnymi elitami religijnymi, które nazwał ,,plemieniem żmijowym”, ukazując w ten sposób, że są pod wpływem ducha kłamstwa i wydają owoc zatruty.
Chrzest Duchem Świętym jest znakiem oczyszczenia, przywrócenia gotowości bycia w Królestwie Boga, kiedy ono nadejdzie.
Strój Jana Chrzciciela, mocny pas na biodrach, symbolizuje przepasanie się wolą Boga podczas każdego działania, a to przygotowuje duszę, by weszła na właściwą drogę.
Będąc żywym świadectwem Jezusa stańmy się częścią głosu wołającego na pustyni. Pustynia serc ludzkich istniała zawsze, dzisiaj jednak wydaje się być bardziej rozległa niż kiedyś. Głos Jana wprawdzie ucichł na zawsze, ale głosy pustyni świata nie ucichły. Wciąż Boży wiatr roznosi echo Dobrej Nowiny, niosąc ze sobą zapach życia i wolności, jak kiedyś tak i dziś z nową mocą, obejmując wielkie obszary, na wszystkich kontynentach naszej planety.
Jako uczniowie Jezusa zapragnijmy więc stać się głosem wołającym na pustyni – tam gdzie jesteśmy, gdzie żyjemy i przygotujmy drogę dla Jezusa do serc, które czekają na Ewangelię. Bądźmy żywym świadectwem Jezusa zawsze i wszędzie!
PYTANIA DO REFLEKSJI:
– Czy myślę o przyszłym Królestwie, do którego zmierzam?
– Czy mam swojego patrona, ulubionego świętego, który towarzyszy mi podczas drogi ku zmianie mojego myślenia, zachowania, w drodze ku lepszemu?
– Jak często wracam myślami do swoich punktów zwrotnych w drodze ku Bogu? (przypomnij sobie te momenty).
Św. Jan wyszedł na pustynię, aby chrzcić. Spróbuj znaleźć chwilę dla Pana Boga i dla siebie i podziękuj za dar nawrócenia podczas chrztu, jakim Cię obdarzył.
Autorka: Ula
oligofrenopedagog, trener rozwoju osobistego, coach, terapeuta
* Nawiązujący do sposobu św. Filipa Neri krótki, przystępny komentarz do Liturgii Słowa. Autorami refleksji na niedziele i święta są świeccy, osoby w różny sposób związane z naszym oratoryjnym duszpasterstwem. Mamy nadzieję, że ta propozycja ciesząca się coraz większym Państwa zainteresowaniem, pomaga w przygotowaniu się do Mszy św. i jest także okazją do lepszego poznania osób, które z widzenia znamy z kościoła filipinów.
