Familiaris Tractatio Verbi Divini* 344

W pierwszej części Ewangelii św. Marka jest mowa o nawracaniu się, czyli o zmianie kierunku, który zakłada oddalenie się od grzechu. Grzesznik, odwracając się od zła, zwraca się do wiary w Jezusa, która przejawia się w działaniu i dobrych uczynkach. Jezus głosi Dobrą Nowinę, mówi o nawracaniu się, bo nadchodzi Królestwo Boże.

Śp. papież Benedykt XVI mówił: „Ten, kto jest z Nim, nie zachowuje tego dla siebie, lecz musi przekazywać dalej to, co znalazł…”

W kolejnej części, nasz Ewangelista, genialnie ukazuje piękno osoby Jezusa, który czyni rybaków, ludzi o prostych sercach, swoimi pierwszymi uczniami. „Pójdźcie za  Mną, a sprawię, że staniecie się rybakami ludzi”.

W Liście do Filipian (3,12) św. Paweł pisze, że został zdobyty przez Chrystusa. To Jezus znajduje swoich pierwszych uczniów; nie na odwrót. Inicjatywa jest całkowicie po Jego stronie, bo potrafi wyłowić z tłumu każdego człowieka. Tak też ujrzał pierwszych uczniów, każdego oddzielnie, patrząc w serce, ponad to, co zewnętrzne. I spojrzał każdemu z nich w oczy w taki sposób, że każdy z nich poczuł się wyjątkowy i dostrzeżony, jak przez nikogo wcześniej. Spojrzenie Jezusa dotyka ich serc, dlatego odpowiadają Mu porywem serca, a nie zimną kalkulacją. I to jest tajemnica Jezusa, którego oczy są jak płomień ognia; wszystko przenikające (Ap 1,14; 2,18; 19,12). Nie opiera On swej władzy na kontroli lecz na służbie we wzajemnej miłości. Jezus oczekuje od nas porzucenia wszystkiego, co stanowi przeszkodę w byciu Jego uczniem, czyli konkretnie: nasze złe nawyki, grzeszne przyzwyczajenia oraz pozorną wygodę, ofiarowaną przez współczesny świat. W Jego słowach jest 'coś’, co porusza najgłębsze pokłady naszych serc. Słowa te rozpalają i wyrywają z szarej codzienności, ukazując szersze horyzonty naszej egzystencji.

Czy pozwolę Jezusowi, by zafascynował mnie Jego słowem, Dobrą Nowiną?

Czy mam odwagę podążać za wezwaniem Jezusa, próbując Go naśladować, czy też wybiorę własne,  kręte dróżki?