Orazio GIUSTINIANI

Orazio GIUSTINIANI, urodził się w rodzinie genueńskiej na wyspie Chio 28 lutego 1580 roku. W 1604 roku, udawszy się do Rzymu, poznał Oratorium, do którego wstąpił dnia 30 sierpnia 1614 roku, razem z bratem Giuliano. Urban VIII mianował go konsultorem Św. Oficjum (1630) i strażnikiem Biblioteki Watykańskiej. Dnia 13 września 1640 roku został mianowany biskupem Montalto w Piceno. Inncenty X, 16 stycznia 1645, przeniósł go – wydaje się, że z powodów zdrowotnych – do Nocera Umbra, gdzie, dnia 7 lipca tegoż roku, założył Kongregację Oratorium w kościele św. Bernarda. Dnia 6 marca 1645 roku został kreowany kardynałem z tytułem Sant’Onofrio al Gianicolo. Dnia 25 września 1646 roku zrezygnował z funkcji duszpasterskiej, której oddawał się z wielkim zaangażowaniem, przede wszystkim troszcząc się o nauczanie ludu religii oraz o kształcenie liturgiczne kleru, ponieważ został mianowany Bibliotekarzem Świętego Kościoła Rzymskiego i Penitencjarzem Większym. Był wyposażony w szczególną dobroć, wiedzę i pobożność, do tego stopnia, że wielu uważało go za następcę Innocentego X na papieskim tronie. Ze względu na jego przymioty i wiedzę, papież skorzystał z jego pomocy w wydarzeniach, jakie miały miejsce w Kościele greckim i w Kościele w Chio, w związku z wschodnimi dysydentami oraz, w 1635 roku, posyłając go do Ankony dla rozstrzygnięcia problemu trzech prałatów, którzy domagali się, każdy z nich, godności patriarchalnej Konstantynopola. Opublikował wiele dzieł, wśród nich Acta sacri oecumenici Concilii Fiorentini; inne znajdują się w rękopisach w bibliotece Vallicelliańskiej w Rzymie. W 1646 roku, na swój koszt, wybudował w Carbognano kościół poświęcony św. Filipowi Neri. Zmarł w Rzymie dnia 20 lipca 1649 roku i chciał być pochowany na Vallicelli.