Luis Crespi de Borja

Luis Crespi de Borja urodził się w Walencji 2 maja 1607 roku. Po przyjęciu święceń kapłańskich w 1631 roku, poświęcił się kaznodziejstwu w kościele i na placach publicznych, nie zaniedbując nauczania w uniwersytecie. Dwukrotnie udawał się do Rzymu z zadaniem rozstrzygnięcia kilku problemów, jakie powstały w Kościele Walencji. Przy tej okazji uczęszczał na Vallicellę i poznał Oratorium św. Filipa Neri. Po powrocie do ojczyzny założył w Walencji, w 1645 roku, Kongregację Oratorium, przy współpracy innych zapalonych kapłanów, którzy rozpoczęli ćwiczenia właściwe instytutowi, razem z dziełami charytatywnymi zwłaszcza, kiedy w 1647 roku Walencję nawiedziła dżuma. Król Filip IV, 8 maja 1651 roku, mianował go biskupem Orihuela, a Papież zatwierdził tę nominację dnia 28 października tegoż roku. Został konsekrowany w katedrze w Valencii, Diecezją rządził z oddaniem i miłością, pozyskując przychylność wszystkich, tak, że był uznawany za ojca. Dnia 2 września 1658 roku został przeniesiony do Plasencji, gdzie żył ubogo, oddając wszystko, co miał, na dzieła dobroczynności, zaangażowany w ożywianie wiary i chrześcijańskiego świadectwa za pomocą misji ludowych. Król Filip IV posłał go jako ambasadora do Rzymu, aby błagać Papieża o ogłoszenie dogmatu Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. Aleksander VII przyjął go ze szczególną życzliwością i, po dojrzałym zbadaniu przez Kongregację Świętego Oficjum, potwierdził, bullą Sollecitudo omnium Ecclesiarum, naukę rzymskich papieży odnośnie Niepokalanej Dziewicy. Po powrocie do diecezji, pierwszą jego troską było założenie seminarium dla kandydatów do kapłaństwa; ale już wyniszczony trudami, zmarł 19 kwietnia 1663 roku. Uroczystości pogrzebowe były celebrowane w Madrycie i w innych miastach Hiszpanii, sławiony dla jego świętości życia, działalności duszpasterskiej, wiedzy i pism. Pochowany został w kościele Kongregacji Oratorium w Walencji.