Majówka z Kardynałem 01
1 maja
maj miesiącem radości
Dlaczego maj nazywany jest miesiącem Maryi jest szczególnie Jej poświęcony? Wśród innych przyczyn jest również ta, że w roku obrzędowym, roku kościelnym, jest on jednocześnie najświętszym oraz najbardziej uroczym i radosnym okresem. Któż pragnąłby wybrać na miesiąc Maryi luty, marzec albo kwiecień, skoro jest to czas Wielkiego Postu i pokuty? Albo któż chciałby wybrać grudzień, porę Adwentu – czas nadziei, niewątpliwie, ale również czas postu? Samo Boże Narodzenie nie trwa przez cały miesiąc; to prawda, że styczeń ma radosne święto Epifanii* i szereg uroczystych niedziel, ale po nich szybko nadchodzi Siedemdziesiątnica**.
Maj zaś należy do okresu wielkanocnego, który trwa pięćdziesiąt dni i obejmuje zazwyczaj cały maj, a zawsze jego pierwszą połowę. Wielkie święto Wniebowstąpienia Jezusa przypada zawsze – z wyjątkiem jednego czy dwóch razy na czterdzieści lat – na maj. Zielone Święta, uroczystość Ducha Świętego, są często w maju; również uroczystości Trójcy Świętej i Bożego Ciała nierzadko wypadają w maju. Maj więc jest miesiącem, w którym często rozbrzmiewa Alleluja, ponieważ Chrystus powstał z grobu, Chrystus wstąpił na wysokości, a Bóg Duch Święty przyszedł na Jego miejsce.
Poznajemy więc przyczynę, dla której maj jest poświęcony Najświętszej Pannie. Jest Ona pierwszym ze stworzeń, ulubionym dziecięciem Boga, najdroższym Mu i najbliższym. Słuszne jest więc, aby do Niej należał ten miesiąc, w którym szczególnie chlubimy się i radujemy Jego wspaniałą Opatrznością opiekującą się nami, naszym odkupieniem i uświęceniem w Bogu Ojcu, Bogu Synu i Bogu Duchu Świętym.
Ale Maryja jest nie tylko służebnicą miłą Panu. Jest także Matką Jego Syna i Królową wszystkich świętych – i właśnie na ten miesiąc Kościół wyznaczył uroczystości niektórych spośród największych świętych, jak gdyby po to, aby Ona odpowiedni orszak miała. Najpierw jednak wypada uroczystość Świętego Krzyża, 3 maja, kiedy czcimy ową drogocenną Krew, którą krzyż był zroszony podczas męki Pańskiej. Archanioł Michał ma również święto w owym miesiącu, a także trzej apostołowie: ukochany uczeń Jezusa św. Jan, św. Filip i św. Jakub, siedmiu papieży, dwaj z nich szczególnie sławni: św. Grzegorz VII i św. Pius V, dwaj spośród największych doktorów, św. Atanazy i św. Grzegorz z Nazjanzu; dwie święte dziewice, obdarzone szczególnymi łaskami przez Boga, św. Katarzyna ze Sieny (której święto obchodzone jest w Anglii w maju) i św. Maria Magdalena z Pazzi, oraz jedna święta niewiasta trwale upamiętniona w rocznikach Kościoła, św. Monika, matka św. Augustyna. A nade wszystko – co najbliższe jest nam w naszym kościele – nasz święty patron i ojciec, św. Filip, nowenną swoją i oktawą zajmuje piętnaście spośród trzydziestu jeden dni tego miesiąca. Oto garść spośród najprzedniejszych owoców wielorakiej łaski Bożej. Tworzą one dwór wspaniałej Królowej.
tekst pochodzi z: John Henry Newman, Rozmyślania i modlitwy, tłum. Z. Kubiak, Warszawa 1973
*Epifania – święto Objawienia Pańskiego nazywane w Polsce Świętem Trzech Króli
**Siedemdziesiątnica – Niedziela na 70 dni przed Wielkanocą; wprowadzona do liturgii rzymskiej przez papieża Grzegorza Wielkiego w VI w. a zniesiona reformą kalendarza liturgicznego po Soborze Watykańskim II. Rozpoczynała okres tzw. przedpościa, u którego genezy leży potrzeba uzupełnienia 40 dni Wielkiego Postu, których brak po odliczeniu dni, w których post nie obowiązywał. W Polsce ludowa nazwa tej niedzieli, to Niedziela Starozapustna.
