Aktualności,  Majówka z Kardynałem,  ON-LINE,  Oratorium Domowe

Majówka z Kardynałem 03



3 maja
Virgo Praedicanda – Dziewica, Którą Należy Sławić


Maryja jest Virgo praedicanda, czy Dziewicą, którą sławić należy, o której należy oznajmiać, dosłownie – którą głosić należy.

Przywykliśmy, że rozgłasza się to, co jest nadzwyczajne, dziwne, rzadkie, nowe, ważne. Kiedy nasz Pan miał nadejść, św. Jan Chrzciciel głosił Go; potem zaś apostołowie rozeszli się po szerokim świecie i głosili Chrystusa. Co jest najważniejszym, najrzadszym, najprzedniejszym przywilejem Maryi? To, że była bez grzechu. Kiedy niewiasta z tłumu zawołała do Pana Jezusa: „Błogosławione łono, które Cię nosiło!”, On odpowiedział: „Owszem, bardziej błogosławieni są ci, którzy słuchają słowa Bożego i zachowują je”. Słowa te wypełniły się w Maryi. Została napełniona łaską po to, aby być Matką Boga. Ale jeszcze wyższym od Jej macierzyństwa darem było to, że tak uświęcona była i tak czysta. Pan nasz nie stałby się Jej Synem, gdyby Jej przedtem tak nie uświęcił; a jednak jeszcze większą łaską było to doskonałe uświęcenie. Dlatego właśnie Maryja jest Virgo praedicanda, zasługuje na to, aby Ją wszędzie sławić, bo nigdy nie popełniła żadnego grzechu, nawet najmniejszego; bo grzech nie miał do Niej przystępu; bo dzięki pełni łaski Bożej nigdy nie pomyślała takiej myśli ani nie wypowiedziała takiego słowa, ani nie spełniła takiego uczynku, które mogłyby się nie podobać – nigdy nie dokonała niczego, co nie mogłoby się podobać w najwyższym stopniu wszechmocnemu Bogu; bo w Niej objawiło się największe zwycięstwo nad nieprzyjacielem dusz. Właśnie po to, aby okazać – kiedy wszystko wydawało się stracone – czego może dla nas wszystkich dokonać, umierając za nas, aby okazać, czym może się stać natura ludzka, będąca Jego dziełem, aby okazać, jak całkowicie potrafi On obrócić w nicość największe wysiłki i najbardziej zażartą złośliwość wroga oraz odwrócić wszystkie skutki upadku – nasz Pan jeszcze przed swym nadejściem.




tekst pochodzi z: John Henry Newman, Rozmyślania i modlitwy, tłum. Z. Kubiak, Warszawa 1973