NEWMAN – Podróż do Świętości, odcinek 8

1879 – 1890 | SERCE PRZEMAWIA DO SERCA

W 1877, po raz pierwszy od 34 lat, Newman powrócił do swojego ukochanego Oksfordu. Jak bardzo zmieniły się czasy wskazuje fakt, że przybył tam, by odebrać pierwsze honorowe członkostwo Trinity College. Jednak rok 1879 miał przynieść mu jeszcze większy zaszczyt.

Po śmierci papieża Piusa IX w 1878, rozpoczyna się pontyfikat Leona XIII. Papież Leon docenił zagorzałą prawowierność Newmana i mianował go w 1879 roku kardynałem. Wieści o kreacji kardynalskiej stanowiły potwierdzenie jego ortodoksyjności i lojalności wobec Kościoła Katolickiego. Sam Newman zadeklarował: „ciemne chmury rozproszyły się na zawsze”. Po otrzymaniu w Rzymie kapelusza kardynalskiego powiedział: „przez trzydzieści, czterdzieści, pięćdziesiąt lat opierałem się jak tylko mogłem duchowi liberalizmu w religii. Obecnie Kościół, jak nigdy dotąd potrzebuje silnych liderów zdolnych opierać się temu duchowi.” Papież Leon tak lubił Newmana i jego dążenie do pozostawania autentycznym świadkiem wiary, że wypowiadał się o nim „il mio cardinale” co oznacza: „mój kardynał”.

Na swoje kardynalskie zawołanie Newman wybrał słowa „Cor ad cor loquitur”, po polsku: „Serce przemawia do serca”. Kiedy został kreowany kardynałem, zwrócił się ze szczególną prośbą, by nie musiał przyjmować sakry biskupiej (kardynałowie zazwyczaj są wybierani spośród biskupów), poprosił również by mógł pozostać w Birmingham. Obydwie prośby zostały wysłuchane, dzięki czemu kontynuował swoje życie jako kardynał, wciąż piszący kolejne teksty w Oratorium w Birmingham.

Wyniesienie Newmana do godności kardynalskiej stało się przyczyną wielu pochwał napływających od rodaków. Jego przyjaciel będący anglikaninem napisał: „Ciekaw jestem, czy zdajesz sobie sprawę jak bardzo jesteś w Anglii kochany… przez wszystkich wierzących. I nawet serca przeciwnych wierze miękną na myśl o Tobie. Zastanawia mnie tylko czy ta niesamowita i z niczym nieporównywalna miłość nie mogłaby zostać wykorzystana, aby zgromadzić wszystkich wierzących Anglików w jednej owczarni”.

Na rok przed śmiercią tak napisał o swej podróży do świętości „Oto środki jakimi Bóg posługuje się, aby przemienić grzesznika w Świętego: Przyjmuje go takim jakim jest i używa go przeciw jemu samemu. Kieruje uczucia grzesznika na inny tor…, a największym tryumfem Bożej łaski jest to, że wchodzi w serce człowieka, aby je nakłaniać ku sobie i pozostaje w nim, przez cały czas jego przemiany.” Czystość i Miłość str. 71-72.

W ostatnich latach życia Newman dalej prowadził korespondencję z wieloma osobami, udzielając im duchowych wskazówek. Zmarł w wieku 89 lat, 11 sierpnia 1890 roku. Dziesiątki tysięcy ludzi wyszły na ulice Birmingham, żeby uczestniczyć w kondukcie pogrzebowym. Został pochowany na cmentarzu oratoryjnym, a w Kongregacji, którą założył umieszczono pamiątkową płytę ze słowami: „z cieni i wyobrażeń do prawdy.” W ten sposób dla Newmana zakończyła się długa podróż do świętości.

źródło: www.newmancanonisation.com/newmans-life
tłumaczenie: Szymon Skowron i ks. Mateusz Kiwior COr