Newman – święty dla nas, inspiracja 124

 

 

 

Dziewica najczystsza

Justyna Majewska-Michy

 

 

Maj jest miesiącem, w którym w sposób szczególny rozważamy prerogatywy Najświętszej Maryi Panny. Niepokalana nosi m.in. tytuł Dziewicy najczystszej.

 

W publikacji zatytułowanej „Rozmyślania i modlitwy”, której autorem jest teolog doby wiktoriańskiej John Henry Newman, zawarte są komentarze do wezwań Litanii loretańskiej. Pochylmy się nad jednym z nich.

Nowa Ewa

Newman na wstępie kreśli takie oto słowa: „Mówiąc o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Panny mamy na myśli ową wielką objawioną prawdę, że poczęła się Ona w łonie Swej matki, św. Anny, bez grzechu pierworodnego”. Maryja zatem od momentu poczęcia była czysta i nieskazitelna, pełna Bożej łaski. Od upadku Adama w raju cała ludzkość, jak podkreśla angielski teolog, poczyna się i rodzi w grzechu. Wyjątek dotyczy tylko Tej, która nosi chwalebny tytuł Matki Chrystusa. John Henry Newman, apologeta Niepokalanej, wyjaśnia, iż grzech, który popełnił pierwszy człowiek, protoplasta ludzkości, to grzech nieposłuszeństwa i niewiary. Adamowe przewinienie wygnało ludzki ród z Edenu. Dziewica z Nazaretu, czysta, wierna i posłuszna Bogu, odzyskała utracony raj dla grzesznych Swoich braci i sióstr.

Stan utraty i wydziedziczenia, o którym pisze Newman na łamach „Rozmyślań i modlitw”, nie dotyczył Maryi. „Odwiecznym wyrokiem Boga została z niego wyjęta” – podkreśla autor niniejszej publikacji. Niepokalana odzyskała to, co Ewa utraciła w ogrodzie Eden, dając się zwieść ojcu kłamstwa. Dogmat o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny definiuje Jej szczególny stan świętości i czystości. Dziewica z Nazaretu poprzez Swoje fiat i dając światu Chrystusa otworzyła nowy rozdział w dziejach ludzkości.

Niepokalana

Maryja współuczestniczyła w odkupieniu człowieka, pierwej dostępując za sprawą Swego Syna łaski odkupienia. Na kartach „Rozmyślań i modlitw” John Henry Newman kładzie akcent na to, iż Bóg w Swym zamyśle postanowił stworzyć rodzaj ludzki, przewidując jednak upadek Adama powziął zamiar zbawienia wszystkich ludzi poprzez Wcielenie Syna i Jego cierpienie na krzyżu. „W tym samym niepojętym, wiekuistym momencie, kiedy Syn Boży zrodził się z Ojca, zapadło także postanowienie odkupienia człowieka przez Niego. Ten, który był zrodzony od wieczności, zrodził się na mocy wiekuistego wyroku, aby ocalić nas w czasie i odkupić cały nasz ród” – pisze teolog doby wiktoriańskiej.

Kolejne wersety tego ustępu dotyczą przeczystej Dziewicy: „Co się tyczy odkupienia Maryi, zostało postanowione, że dokona się ono w ów szczególny sposób, który nazywamy Niepokalanym Poczęciem”. Newman tłumaczy bardzo klarownie, czym ono właściwie jest: „Nie to było postanowione, iż ma Ona [Maryja] być oczyszczona od grzechu, ale to, że od pierwszej chwili Swego istnienia ma być uchroniona od grzechu; dzięki temu Zły nigdy nie miał w Niej żadnej cząstki. Była więc takim dzieckiem Adama i Ewy, jak gdyby prarodzice nigdy nie upadli; nie dzieliła z nimi ich grzechu; odziedziczyła dary i łaski (w jeszcze większym wymiarze), które Adam i Ewa posiadali w raju. Jest to Jej przywilejem i fundamentem wszystkich owych zbawiennych prawd, które zostały nam o Niej objawione”. John Henry Newman kończąc swoje rozważania, zwraca się do Niepokalanej takimi oto słowy: „Przeczysta Dziewico, bez grzechu pierworodnego poczęta, Maryjo, módl się za nami”.

 

 

za: Głos Luksemburga 

wykorzystano pracę Joanny Taraszki „Magnificat” (fragment tryptyku)