Newman – święty dla nas, inspiracja 125

 

 

 

Najświętsze Serce Jezusa

 

Justyna Majewska-Michy

 

 

Nabożeństwa czerwcowe wpisały się w polską tradycję. Wielką cześć Najświętszemu Sercu Pana Jezusa oddawał św. John Henry Newman.

 

Serce przemawia do serca

Newman biret kardynalski otrzymał z rąk Leona XIII w roku 1879. Było to wydarzenie niezwykłej wagi. Zwykły kapłan niemający tytułu biskupa został wyniesiony do godności kardynała. Papież tą nominacją dowartościował znamienitego teologa określanego mianem „papieża anglikanów”. Jako motto kardynalskie ks. Newman przyjął słowa przypisywane św. Franciszkowi Salezemu: Cor ad cor loquitur (Serce przemawia do serca)[1]. Otaczał on bowiem św. Salezego szczególną czcią. Jego „Traktat o Miłości Bożej” zainspirował św. Jana Eudesa, prekursora kultu Najświętszego Serca Jezusowego. Myśl przewodnia kardynalskiej posługi ilustruje fundamentalną zasadę wiary chrześcijańskiej, która głęboko ukształtowała sposób życia, myśl teologiczną i wysiłki duszpasterskie wybitnego myśliciela epoki wiktoriańskiej. Żywił on przekonanie, że prawda pochodzi z centrum człowieka, czyli z serca. Uważał, że międzyludzkie porozumienie dokonuje się bardziej na poziomie serca niż słów.

Herb kard. Newmana jest ilustracją dewizy Cor ad cor loquitur. Na kardynalskim emblemacie znajdują się trzy czerwone serca na złotym tle. Dwa górne oddzielone są od dolnego zygzakowatą czerwoną linią poziomą. Trzy serca to odniesienie do Trzech Osób Trójcy Świętej, natomiast złote tło tarczy oznacza chwałę oddaną Trójjedynemu Bogu. Trójca Przenajświętsza prowadzi dialog miłości. Druga Osoba Boska jest jednym z Ojcem i Duchem Świętym – odzwierciedlają to dwa górne serca. Jezus zstąpił na świat, stając się podobnym do nas we wszystkim z wyjątkiem grzechu – obrazuje to serce poniżej poziomej linii. Trzy serca na herbie Kardynała z Birmingham można również zinterpretować w sposób następujący: serce znajdujące się w dolnej części odnosi się do nowego człowieka, a dwa górne przedstawiają Chrystusa i Ducha Świętego prowadzących do Ojca, będącego zasadą wszystkiego, na co wskazuje złote tło kardynalskiego emblematu.

 

Bóg jest miłością

W zbiorze zatytułowanym „Rozmyślania i modlitwy” John Henry Newman zamieścił trzy modlitwy poświęcone Najświętszemu Sercu Pana Jezusa. Wczytajmy się w ich treść.

Przez Wcielenie Syna Bożego historia, którą upadek Adama naznaczył grzechem, staje się historią zbawienia. W Jezusie Chrystusie, którego serce zostało przebite włócznią, Bóg objawił Swoją miłość do rodzaju ludzkiego, podnosząc każdego człowieka do godności dziecka Bożego: O, Najświętsze Serce Jezusa, uwielbiam Cię w jedności osobowej Drugiej Osoby Trójcy Świętej. Cokolwiek należy do Osoby Jezusa, należy zarazem do Boga i powinno otrzymywać tę samą i taką samą cześć, jaką świadczymy Jezusowi. Nie przyjął On swojej ludzkiej natury jako czegoś odmiennego i odrębnego od siebie, ale jako naturę całkowicie, zupełnie, wiekuiście Jemu przynależną, tak że bez niej nie możemy już nawet pomyśleć o Nim. Uwielbiam Ciebie, Serce Jezusa, jako samą Jezusa Istotę, jako Wieczyste Słowo w ludzkiej naturze, którą przyjął On całkowicie i w której żyje całkowicie. Jesteś Sercem Najwyższego, który stał się Człowiekiem. Uwielbiając Ciebie, uwielbiam wcielonego Boga, Emmanuela. Uwielbiam Ciebie, bo uczestniczyłoś w owej męce, która jest życiem moim; gdy byłoś rozdarte cierpieniem w ogrodzie w Getsemani, drogocenna Twoja krew wyciekała przez żyły i pory skóry na ziemię. A potem na krzyżu wysączyła się z Ciebie niemal cała krew, po śmierci zaś przebiła Cię włócznia i wylały się z Ciebie ostatnie resztki owego bezcennego skarbu, który jest odkupieniem naszym.

Jezus Chrystus z miłości do człowieka poniósł śmierć na Drzewie Życia. Na Golgocie Jego Najświętsze Serce pałało gorliwością do tych, którzy Go ukrzyżowali. Z przebitego Serca wypłynęły krew i woda jako znak Nowego Przymierza: Boże mój, Zbawicielu, uwielbiam święte Serce Twoje, bo jest Ono ostoją i źródłem wszystkich Twoich najczulszych uczuć ludzkich wobec nas, grzeszników. Jest narzędziem i organem Twojej miłości. Ono biło dla nas. Nad nami bolało. Cierpiało dla nas i dla naszego zbawienia. Płonęło pragnieniem, aby chwała Boża objawiła się w nas i przez nas. Jest Ono kanałem, przez który przepłynęła do nas cała Twoja wezbrana czułość ludzka, całe Twoje Boskie dla nas miłosierdzie. Cała Twoja niepojęta dobroć dla nas, dobroć Boga i Człowieka, naszego Stwórcy, Odkupiciela i Sędziego, przyszła i przychodzi do nas jednym nierozdzielnie zmieszanym strumieniem przez to święte Serce. O, najświętszy symbolu i sakramencie miłości Boskiej i ludzkiej w jej całej pełni, Ty zbawiłoś nas Twoją Boską mocą i ludzką czułością Twoją, a w końcu ową cudotwórczą krwią, która wylała się z Ciebie.

Ks. Newman rozkochany w Eucharystii podkreślał, że jest ona źródłem i szczytem katolickiej egzystencji. Komunia z Chrystusem Eucharystycznym stawia nas w szczególnej komunii z Bogiem. Dzięki Eucharystii Najświętsze Serce Jezusa pozostaje obecne w Kościele, przyciągając do siebie ludzkie serca: Najświętsze, najbardziej miłujące Serce Jezusa, ukryte jesteś w świętej Eucharystii i ciągle bijesz dla nas. Ciągle mówisz tak jak wtedy: «Desiderio desideravi». Przeto uwielbiam Ciebie najlepszą moją miłością i czcią, uczuciem żarliwym, wolą najbardziej poddaną, najbardziej niewzruszoną. Boże mój, skoro raczysz mi pozwalać, abym przyjmował Ciebie, abym pożywał Ciebie i pił, skoro godzisz się przez pewien czas przebywać we mnie, spraw, by zgodnie z Twoim Sercem biło moje serce. Oczyść je od wszystkiego, co jest ziemskie, od wszystkiego, co pyszne i zmysłowe, wszystkiego, co twarde i okrutne, od wszelkiej przewrotności, wszelkiego bezładu, wszelkiej martwoty. Napełnij je sobą, aby ani wypadki dnia, ani wydarzenia epoki nie mogły go zakłócić; aby zawsze w miłości do Ciebie i w lęku przed Tobą miało pokój.

 

[1] Oryginalna dewiza św. Franciszka Salezego brzmiała: cor cordi loquitur.

 

 

za: Głos Luksemburga