Salvatore Bolognesi
Salvatore Bolognesi urodził się w Wenecji dnia 30 stycznia 1814 roku. Dnia 14 stycznia 1832 roku wstąpił do Kongregacji Oratorium w Fava. Święcenia kapłańskie przyjął 17 grudnia 1836 roku, był mądrym kierownikiem duchowym i doradcą szerokich warstw ludzi, przykładem głębokiego życia wewnętrznego. W 1863 roku patriarcha Ramazzotti mianował go swoim teologiem na synodzie prowincjonalnym; w 1866 roku kardynał Trevisanato powołał go na synod diecezjalny, a w 1869 roku powierzono mu nauczanie kleryków teologii dogmatycznej i historii kościelnej, co tydzień wygłaszał im także konferencje religijne. Pius IX, dnia 27 października 1871 roku, mianował go biskupem Belluno i Feltre. Dnia 10 grudnia tegoż roku otrzymał w Wenecji konsekrację z rąk patriarchy Trevisanato, a 13 kwietnia 1893 roku został asystentem tronu papieskiego. Dzięki jego impulsom powstawały i rozrastały się, zalecane przez papieży, katolickie instytucje. Cztery razy zwizytował wszystkie parafie, umacniając wiernych w wierze oraz zachęcając ich do czynnej miłości Boga i bliźniego. Świadectwem jego działalności jako duszpasterza są tomy Listów pasterskich, bogate chrześcijańską mądrością, obfitujące w praktyczne pouczenia, gorące miłością do Jezusa, Kościoła, Papieża. Zmarł pobożnie w Belluno dnia 29 stycznia 1899 roku.