400!,  Aktualności,  Świętego spotkałem

Świętego… spotkałem, XXV

 

 

Świętość pośród codzienności*

s. Maria Klara VSM

 

NIECH ŻYJE JEZUS!

Mam radość, przyjemność i honor być duchową córką jednego ze znamienitych Świętych, Doktorów i Pasterzy Kościoła, którego 400. rocznicę Narodzin dla Nieba dziś obchodzimy (28 XII). To przedziwne zrządzenie Bożej Opatrzności, że zbiega się ona również z 400. rocznicą Kanonizacji Św. Filipa Neri – nie wiem, czy dane było im się wzajemnie spotkać i poznać**, nie mniej, obydwu łączy wyjątkowy duch Bożego dziecięctwa i ogromna prostota oraz łagodność, dzięki którym zapewne pociągali za sobą wiele dusz do Bożej Miłości.

Pozwólcie, że z tego powodu właśnie, podzielę się cząstką z życia i świętości tego mojego duchowego Ojca i Doktora Miłości, którym jest nie kto inny, tylko Św. Franciszek Salezy. Ten wspaniały Ojciec od początku, a było to przed blisko 30-u laty, zachwycił mnie swym sposobem prowadzenia dusz do zjednoczenia z Bogiem. Był w tym wielkim Mistrzem, który dążył do jednej podstawowej kwestii, a mianowicie do tego, by wypisać, niemal wyryć w sercu człowieka Najświętsze Imię JEZUS, tak by Ono przeniknęło całe jestestwo, by we wszystkich gestach, słowach, postawach można było zobaczyć Jezusa – to początek duchowej przemiany, który jest niejako jej gwarancją. Tak o tym wspominał nauczając w Filotei: „Ponieważ serce jest źródłem naszych zachowań, będą one takimi, jakim jest to serce… Tak, prawdziwie, kto nosi Jezusa w swoim sercu, wkrótce upodabnia się do Niego we wszystkich swoich zewnętrznych uczynkach. Dlatego chcę przede wszystkim wypisać na twym sercu to wzniosłe i święte słowo – NIECH ŻYJE JEZUS. Jestem pewny, że wtedy twoje życie, (…) będzie przynosiło jako owoce – tylko takie działania, w których to uzdrawiające słowo jest wyciśnięte i zakorzenione. Tak, jak umiłowany przez ciebie Jezus żyje w twym sercu, tak będzie On również żyjący w twoich działaniach, Jego Imię będzie wypisane na twoich oczach, na twoich ustach, na twoich rękach (…) i wtedy będziesz mogła mówić za św. Pawłem: Teraz zaś już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus! /Ga 2,20/.”

Mój Święty Ojciec od czterech wieków przebywa w Niebie, na Wiecznym odpoczynku po trudach swej duszpasterskiej pracy i osiągnąwszy szczyty świętości. Zapewne spogląda na mnie z okien Bożego Królestwa i wspiera w mojej codziennej wędrówce na te same szczyty. Przysłał mi list, w którym napisał kilka rad i wskazówek, aby mi pomóc. Myślę, że będzie zadowolony, jeśli przekażę je także innym, aby mogli piękniej żyć… Oto one:

Motto: Czasami tak bardzo pragniemy być dobrymi aniołami, że zapominamy o tym, aby być dobrymi ludźmi.

Bądź tym, kim jesteś!
– dążenie do doskonałości jest dobre, jest podstawą powołania, ale pod warunkiem, że dokonuje się tu i teraz- w moim domu, na drodze mojej codzienności
– trzeba postarać się dobrze przeżywać to, co zwyczajne
Jest najwyższym złem u ludzi dobrej woli, że zawsze chcą być takimi, jakimi być nie mogą, i nie chcą być takimi, jakimi być powinni.

Kochaj siebie tak dalece, jak tylko możesz!
– pragnienie miłowania jest naturalne i dobre, ale nie można przeoczyć, że MIŁOŚĆ zawsze chce być wolnym darem
– prawdziwa miłość, to nie miłość rzeczy, nie chęć posiadania, lecz MOŻLIWOŚĆ BYCIA.
Jak długo miłość zakorzeniona jest w sercu, nigdy nie będziemy kochać ludzi za dużo.

Twoje powodzenia i sukcesy leżą także w rękach ludzi, a przede wszystkim – w rękach Boga!
– najpierw zaufanie i oparcie się na łasce Bożej, następnie – twój maksymalny wkład w dzieło Boże
– nie wszystko zostało powierzone twoim rękom
Wszystko, co w nas dobre, uzależnione jest od Bożej łaski, dlatego na niej musimy oprzeć całe nasze zaufanie. Ludzie, którzy dla dokonania tego, co tylko możliwe, są nieustannie w gorączkowym pośpiechu, wydają się tymi raczej, którzy bardziej budują na osobistym wysiłku i pracy.

Naszym obowiązkiem jest dobrze wykonywać swą pracę, jednak efekt zależy od Boga!

Ucz się widzieć siebie tak, jak widzi cię Bóg!
– On widzi inaczej, niż ty
– możesz kochać siebie taką, jaką jesteś, gdyż właśnie w taki sposób jesteś kochana przez Niego
Bóg nie czyni sobie żadnego wyobrażenia o ludziach. Kocha każdego, który stoi przed Nim, konkretnie, niepowtarzalnie i nieporównywalnie.

„Posiadać wiele”, nie oznacza jeszcze „więcej być”.
Doskonałość naszej duszy polega na zjednoczeniu z Bogiem i nie osiągniemy jej poprzez wiedzę, czy znajomość wielu rzeczy, lecz przez wielość naszych czynów.(…) Mówiąc: „czynienie wiele” mam na myśli CZYNIENIE Z WIELKĄ MIŁOŚCIĄ, ŻYCIE PEŁNE MIŁOŚCI!

W codziennej pracy bądź jak marynarz na otwartym morzu – więcej patrz w niebo niż na wodę
– ufaj Kapitanowi
– takie zaufanie przemienia twoje troski o jutro
Bóg będzie pracował z tobą, w tobie i dla ciebie, a twoja praca przysporzy ci wiele radości.
Ten, kto chce służyć Bogu, nie martwi się o jutro – czyni on wiernie to, czego Bóg oczekuje od niego w dniu dzisiejszym.

Zakwitnij tam, gdzie jesteś posadzona!
– nie bądź jak motyl fruwający z kwiatka na kwiatek
– do przeżycia są nie tylko chwile „różane”, nasze życie może zakwitnąć także w doświadczeniach „bolesnych”
Jakie to ma znaczenie, czy Bóg przemawia do ciebie z krzaku cierniowego, czy z kwiatu?

Za swoją „maską” ukrywasz się ty – taka, jaka jesteś – słaba!
– możesz taka być
– twój bliźni też jest słaby…
Wolę być przed Bogiem bardziej słaby, niż mocny, gdyż mocnych On prowadzi za rękę, słabych natomiast bierze na swoje ramiona.
Zwrócenie uwagi na błędy powinno być ciche i pełne pokoju; Nic nie łagodzi oszalałych słoni, jak widok baranka…

Duch Święty nie znosi żadnego zwlekania (odkładania), wymaga On szybkiej odpowiedzi na Jego wezwania!
– święty niepokój może być dla ciebie uzdrawiający
– święty pokój ducha
Leniwy zastanawia się (…) i mówi jak św. Augustyn przed swoim nawróceniem: „chciałbym jeszcze na coś popatrzeć, tylko troszkę, potem będę się już nawracał”
Jest mi wszystko jedno, w jaką sytuację wprowadzi mnie Bóg, według swej woli, gdybym tylko mógł Mu służyć!

Wysławiaj Pana tym obliczem, które ci dał!
– przed Nim możesz być tą, którą jesteś i stać się tą, którą stać się możesz
– nie potrzebujesz być nadczłowiekiem
Bóg nie mówi ci, byś dała Mu serce anioła, lecz chce, żebyś podarowała Mu swoje własne serce. On żąda twego serca; podaruj Mu je, jakim jest; nie chce On niczego innego, jak to, kim jesteśmy
i co posiadamy.

z serca do serca
Bp Franciszek Salezy
Twój kochający Ojciec


Mam wielką nadzieję, że z pomocą Bożej łaski będę szła po tych drogowskazach i kiedyś stanę się cząstką tej chwały, którą On odbiera w Niebie – jako jego duchowa córka, że go nie zawiodę. Niech te rady i wskazówki służą tym wszystkim, którzy pragną zdobyć świętość pośród codzienności.

Z darem modlitwy i serdecznym pozdrowieniem
s. Maria Klara VSM

 

* tytuł pochodzi od filipini.eu
**Franciszek najprawdopodobniej nie spotkał Filipa osobiście, ale spotkał Baroniusza i innych uczniów Filipa; do tego stopnia był zafascynowany ich stylem życia, że założył Oratorium w Thonon; więcej →ZOBACZ

 

 

 

 
s. Maria Klara VSM

Należę do kontemplacyjnej wspólnoty sióstr Zakonu Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Warszawie (wizytki). Profesję Wieczystą złożyłam w roku 2006 w Święto Bożego Miłosierdzia. W klasztorze zajmuję się opieką nad chorymi siostrami i sprawami zdrowotnymi wspólnoty.