Z BOSKIEJ KUCHNI*: PODZIEL(my) się miłością

 

W naszych domach, na stole gości tylko raz w roku.

Delikatny i kruchy, symbol miłości, pokoju i pojednania – biały opłatek. Dzieląc się nim w wigilijny wieczór i wypowiadając świąteczne życzenia, dzielimy się naszym sercem i całym pokładem dobra, które jest w nas. Uczy nas przebaczenia, miłości, troski o siebie nawzajem. To jedna z najpiękniejszych tradycji bożonarodzeniowych.

 

Ciekawe jest to, że nazwa „Betlejem”

znaczy po hebrajsku „dom chleba”. Opłatek ma nam przypomnieć, że w wieczór wigilijny nasz dom ma się stać małym kościołem, naszym „Betlejem”.

 

Zgodnie ze zwyczajem

powinien być zrobiony z białej mąki pszennej i wody, bez drożdży. Jest przaśny, czyli pozbawiony zakwasu i soli. To jest cała receptura.

 

Chwila dzielenia się opłatkiem jest najlepszą okazją

do wyrażenia tego, co znajduje się w głębi naszych serc. Niejednokrotnie brakuje nam właściwych słów, bo mało kiedy mówimy sobie słowa najważniejsze : „kocham”, „dziękuję”, „przepraszam”, „jesteś dla mnie ważny, wiesz?”, „dobrze, że jesteś”! Jeśli ciężko w Wigilię wypowiedzieć to, co czujemy, opłatek nam pomaga. Kiedy dzielimy się nim, już samym gestem mówimy: „weź fragment mojego życia, a ja wezmę trochę twojego”. Razem będzie nam łatwiej, bo potrzebujemy siebie nawzajem. Bóg nas tak właśnie wymyślił – kochających siebie nawzajem, przebaczających sobie, pomagających i żyjących nie obok siebie, ale razem ze sobą i dla siebie. W Wigilię rozumiemy to najlepiej!

Bądźmy dla siebie dobrzy jak chleb, którym się dzielimy.

 

Na te Święta życzę Wam otwartości serca i doświadczenia, że Bóg jest z nami.

Niech ta cudowna obecność będzie źródłem radości, pokoju w sercu i nadziei, bo „dla Boga nie ma rzeczy niemożliwych.”

Dominika Szwajczak-Kopeć z Oratorium Dorosłych 
autorka „BOSKIEJ KUCHNI”