Nie jaśnieje dla samej siebie ani z samej siebie, ale jest odbiciem Jej i naszego Odkupiciela, i Jego, a nie siebie, wysławia.

Prawdziwi Jej słudzy są jeszcze prawdziwiej Jego sługami.

Tytuł Wspomożenie Wiernych odnosi się właśnie do owych przysług, z których liturgia święta – wspominając je i wymieniając okoliczności, w jakich się dokonały – wylicza pięć, łącząc je w mniejszym lub większym stopniu z różańcem.

...Jej Syn nie odrzuci żadnej Jej prośby...

...jeśli chwała Maryi jest tak bardzo wielka, jakżeż Jego chwała, który jest Panem i Bogiem Maryi, mogłaby nie być jeszcze większa?

Jest Królową kwiatów duchowych; przeto nazywa się Ją Różą, albowiem róża słusznie uważana jest za najpiękniejszy ze wszystkich kwiatów.

Zasadniczą racją dla naszej wiary we wniebowzięcie Matki Bożej jest to, że Boski Jej Syn za bardzo Ją kochał, aby mógł pozwolić Jej ciału pozostać w grobie.

Jej ciało było na pewien czas oddzielone od duszy i przeznaczone do spoczęcia w grobie, jednak nie pozostało tam, lecz zostało szybko zjednoczone na powrót z Jej duszą i podźwignięte przez naszego Pana do nowego, wiecznego życia niebiańskiej chwały.

Ma to nam uświadomić, przez przypomnienie jasności, delikatności i czystości owej substancji, jak niezmierny, jak niezmiernie subtelny jest czar Matki Boga.

Obowiązki Jej oczywiście się zmieniały w zależności od okresów życia – była młodą dziewczyną, żoną, matką, wdową; ale niezależnie od tych zmian każdy dzień, każda godzina Jej życia pełne były obowiązków.