Familiaris Tractatio Verbi Divini* 024
22 IX 2019 – XXV Niedziela Zwykła
Łk 16,1-13
student medycyny,
należy do PTT
Bóg, podobnie jak bogaty człowiek swojego rządcę, poprosi każdego z nas o zdanie sprawy ze swojego życia. To On obdarza nas majątkiem, którym obracamy w ciągu swojego pobytu na ziemi. Dostajemy bogactwa, będące nie tyle naszą własnością, co kapitałem, którym powinniśmy roztropnie zarządzać. Od naszej zapobiegliwości zależy czy Pan pochwali nasze działania na końcu.
Nieuczciwy rządca jako perfekcyjna alegoria każdego z nas – grzesznego, chciwego i ulegającego pokusie człowieka – staje przed wizją utraty wszystkiego co posiada i popadnięciu w niebyt. Wykorzystuje zatem majątek swojego pracodawcy, aby zyskać przychylność w oczach ludzi.
Wykorzystuje kapitał otrzymany przez Pana, aby zatroszczyć się o swój los po tym jak zakończy się jego dotychczasowe życie. Wyzbycie się własnego zysku z obrotu jest inwestycją w fundament przyszłości. „…żeby mię ludzie przyjęli do swoich domów”.
Niezależnie od tego, czy pieniądze które daruje dłużnikom są częścią jego zarobku, czy też własnością zatrudniającego go człowieka, poświęca je, aby uchronić się przed nieszczęśliwym końcem.
Na ziemi nic trwale do nas nie należy, ale wszystko możemy wykorzystać, aby zyskać pochwałę Pana. Każdy talent, umiejętność czy moneta, którą cieszymy się dzisiaj, jutro nie będzie stanowić żadnej wartości. Ale to jutro staniemy przed koniecznością dialogu jak je wykorzystaliśmy.
„Pozyskujcie sobie przyjaciół niegodziwą mamoną, aby gdy się skończy przyjęto was do wiecznych przybytków”.
Mamona niebędąca celem samym w sobie nie jest już niegodziwa. Staje się taka w rękach niegodziwego człowieka. To dlatego wersy 9-13 są zatytułowane „Dobry użytek z pieniądza”.
Udzielanie ze swojego posiadania w przypadku rządcy jest pochwałą jego inteligencji w właściwym wyborze celu. Jeśli przez przychylność ludzi rozumieć przyjęcie do Królestwa Niebieskiego (a na to wskazuje paralelizm wersu 4 i 9), to pochwała należy się wierności jednego z panów – Boga.
Niezależnie od tego czy kapitałem, którego używamy do osiągnięcia zbawienia będzie pieniądz, słowo, uczynek czy jakakolwiek drobna rzecz, musimy pamiętać, że drobiazg jest składową wielkości.
„Kto w drobnej rzeczy jest wierny, ten i w wielkiej będzie wierny; a kto w drobnej rzeczy jest nieuczciwy, ten i w wielkiej nieuczciwy będzie.”
*Nawiązujący do sposobu św. Filipa Neri – krótki, przystępny komentarz do Liturgii Słowa. Autorami refleksji – jak w Oratorium św. Filipa – są świeccy, osoby w różny sposób związane z naszym duszpasterstwem. Mamy nadzieję, że ta propozycja spotka się z Państwa zainteresowaniem, pomoże w przygotowaniu się do Mszy św., będzie także okazją do lepszego poznania osób, które z widzenia znamy z kościoła.
