Familiaris Tractatio Verbi Divini* 029

Dzisiejsza Ewangelia uczy nas, jak powinniśmy się modlić, aby Bóg nas wysłuchał oraz aby nasza modlitwa przyczyniła się do naszego zbawienia.

Przypowieść Jezusa o modlących się w świątyni faryzeuszu i celniku jest zaskakującym dla słuchaczy osądem obu modlących się postaci. Faryzeusz, który ma wiele cech dodatnich, przedstawia je Bogu w modlitwie, dziękując Mu, że nie jest taki jak inni i przeciwstawia swojej osobie obecnego w świątyni celnika, jako tego gorszego. Jednak usprawiedliwionym przez Boga ma być celnik, który stanął przed Bogiem pełen żalu i pokory. Celnik też nie jest zapewne postacią jednoznaczną. Ludzie pogardzali celnikami, jako nieuczciwymi poborcami podatkowymi, ale Jezus właśnie jego sposób modlitwy przedstawia, jako wzór do naśladowania.

Przypowieść Jezusa ukazuje nam postawę, która jest miła Bogu, a jest nią nasze pokorne trwanie w prawdzie o sobie. Ostatnie zdanie Jezusa w tej przypowieści wyraża prawdę, że do Królestwa Bożego wejdą ludzie pokorni, którzy wobec Boga i ludzi uznają swoją grzeszność.

Prośmy Jezusa, aby nauczył nas właściwej postawy przy modlitwie. Dziękujmy Mu za otrzymane dary i łaski, ale też okażmy skruchę za wszystko, czym zraniliśmy Jego Miłujące Serce.

* Nawiązujący do sposobu św. Filipa Neri – krótki, przystępny komentarz do Liturgii Słowa. Autorami refleksji – jak w Oratorium św. Filipa – są świeccy, osoby w różny sposób związane z naszym duszpasterstwem. Mamy nadzieję, że ta propozycja spotka się z Państwa zainteresowaniem, pomoże w przygotowaniu się do Mszy św., będzie także okazją do lepszego poznania osób, które z widzenia znamy z kościoła.