Familiaris Tractatio Verbi Divini* 030

01.11.2019 – Uroczystość Wszystkich Świętych
Mt 5, 1-12a 

 

Pan Jezus uczy ogromnej pokory i miłości względem nas samych i drugiego człowieka. Bez Niego nie damy rady dźwignąć się z naszych upadków, porażek, smutków… w Nim jest nasza siła! Czy dziękujesz Mu za to każdego dnia? Czy dziękujesz Mu przede wszystkim za te gorsze chwile, które Cię spotykają? Czy uczysz się od Niego pokory i miłości? Czy ufasz, że On przeprowadzi Cię przez ciemna dolinę? 

Panie… Naucz nas dziękować Ci za każdą najmniejszą rzecz… Naucz nas trwać przy Tobie i ufać, że jesteś przy nas i nigdy nas nie opuścisz… Naucz pokory i miłości względem nas samych oraz drugiego człowieka.

 

 

 

 

 

 

Na Uroczystość Wszystkich Świętych mamy aż dwa komentarze!

 

 

Dzisiejsza Ewangelia to początek kazania na Górze. Jezus mówi kto jest błogosławiony czyli szczęśliwy. Obecnie świat proponuje nam różne wizje szczęścia, oparte głównie na konsumpcji, np. dobrobyt, kariera, prestiż, sukces. Doświadczenie jednak wskazuje, że żadne z nich nie zaspokaja w pełni ludzkich pragnień. Prawdziwe szczęście polega na przyjaźni z Bogiem i dobrych relacjach ze sobą, z innymi ludźmi oraz na życiu w zgodzie z naturą. Prawdziwe szczęście wypływa z realizacji najważniejszego przykazania – miłości Boga, bliźniego i siebie samego. Dlatego święty Augustyn mówił: „Kochaj i czyń co chcesz”. Jeśli jest podstawa, fundament, czyli miłość, wówczas wszystko jest możliwe.

Błogosławieństwa Jezusa głoszą szczęście, ale kryją w sobie pewien paradoks. W końcu jak człowiek, który jest smutny, cierpiący, poniżany i prześladowany może być szczęśliwy? Błogosławieństwa, choć tak paradoksalne, w rzeczywistości są bardzo realistyczne. One zmuszają nas do stanięcia twarzą w twarz z doświadczeniami przed którymi uciekamy. Błogosławieństwa pozwalają nam spojrzeć na te problemy z nadzieją i wiarą oraz w perspektywie na wieczność.

Dzisiaj trzeba nam oderwać wzrok od spraw tego świata,  odwrócić na chwilę wzrok od ziemi i spojrzeć w niebo, aby zobaczyć tam swój dom, do którego zmierzamy. Jak mówi Papież Franciszek: „Każdy święty ma przeszłość, a każdy grzesznik ma przyszłość”. Jak my przeżyjemy ten dzień? Czy wpatrzeni w przeszłość, wspominając to, co było i rozpaczając nad sobą, czy wpatrzeni w przyszłość, która jest pełna nadziei, nie z nas, ale z Boga, który zbawia. Zaufaj jemu, a nie światu!

 

 

 

* Nawiązujący do sposobu św. Filipa Neri – krótki, przystępny komentarz do Liturgii Słowa. Autorami refleksji – jak w Oratorium św. Filipa – są świeccy, osoby w różny sposób związane z naszym duszpasterstwem. Mamy nadzieję, że ta propozycja spotka się z Państwa zainteresowaniem, pomoże w przygotowaniu się do Mszy św., będzie także okazją do lepszego poznania osób, które z widzenia znamy z kościoła.