Ignazio Ranaldi

Ignazio Ranaldi urodzony w Macerata 27 marca 1772 roku. Znakomity ze względu na szlachectwo i na wiedzę, dnia 23 lipca 1793 roku wstąpił do Oratorium w Rzymie, gdzie przyjął święcenia kapłańskie dnia 19 grudnia 1795 roku. Pozostając wiernym Kościołowi podczas prześladowań napoleońskich, po kilkakrotnej odmowie, dnia 25 maja 1818 roku przyjął od Piusa VII biskupstwo w Ripatransone. Konsekrację otrzymał dnia 31 maja tegoż roku w Rzymie, z rąk kardynała Alessandra Mattei. Dnia 23 sierpnia 1819 roku został przeniesiony na arcybiskupstwo w Urbino oraz odznaczony paliuszem. Leon XII, dnia 21 kwietnia 1826 roku, mianował go wizytatorem apostolskim w królestwie Sardynii, z zadaniem zreorganizowania diecezji, oraz delegatem na Korsyce dla pilnych spraw kościelnych. Był pobożnym, pokornym, gorliwym pasterzem, przede wszystkim zatroskanym o reformę kleru i o wprowadzenie w życie dyscypliny kościelnej, z zamiłowaniem interesującym się seminarium i jego klerykami. Uzyskał także przywrócenie Wszechnicy Studiów. Gwałtowna choroba, spowodowana trudami i moralnymi cierpieniami, zaskoczyła w Sassari, gdzie zmarł 2 stycznia 1827 roku, pozostawiając «po sobie nieśmiertelną sławę». Ta śmierć bardzo zasmuciła Papieża, który oczekiwał jego powrotu do Rzymu, aby mianować go kardynałem. Został pochowany w katedrze w Urbino, przed ołtarzem Matki Bożej Miłosierdzia.