Julio Francisco De Oliveira

Julio Francisco De Oliveira urodził się w Lizbonie w 1693 roku. Do Kongregacji Oratorium w Lizbonie wstąpił dnia 16 lipca 1707 roku, kapłanem został 28 marca 1716 roku. Wykładał filozofię, teologię i etykę, był cenzorem Św. Oficjum (1728) i egzaminatorem zakonu wojskowego (1731); w 1736 roku należał do pięćdziesięciu akademików Królewskiej Akademii Historii i miał za zadanie napisać biografię D. João I. Przedstawiony przez Króla najpierw na biskupstwo Funchal, potem na biskupstwo Viseu, dnia 2 stycznia 1741 roku został zatwierdzony przez Benedykta XIV. Konsekrację otrzymał w Lizbonie dnia 5 marca tegoż roku. Był gorliwym pasterzem, oddanym dziełom religijnym jak i dziełom miłosierdzia. Troszczył się o formację duchową kleryków i kapłanów, popierał nauczanie katechetyczne, odwiedzał więźniów i chorych, osobiście zanosząc wiatyk chorym, rozwijał nabożeństwo do Najświętszej Maryi Panny. Dokonał dwóch wizytacji pasterskich (1744 i 1747) oraz odbył dwa synody (1745 i 1748). Szerzył nabożeństwo do św. Filipa Neri. W 1758 roku, na swój koszt, kazał odnowić i rozbudować szpital. Zmarł, bogaty w zasługi, dnia 26 grudnia 1765 roku.