Z BOSKIEJ KUCHNI*: Rozgryź to!
Święty Świerad
w każdym tygodniu trzy dni surowo pościł, a podczas Wielkiego Postu jego dziennym pokarmem był jeden orzech włoski. Brał od opata 40 orzechów włoskich, na każdy dzień postu jeden!
Żywy kult świętego Świerada
W Diecezji Tarnowskiej, w położonym nad brzegami Dunajca Tropiu, nieustannie pielęgnuje się żywy kult świętego Świerada (zobacz: TARNOWSKI GOŚĆ NIEDZIELNY). Żył on w czasach, kiedy chrześcijaństwo dopiero się kształtowało na ziemi słowiańskiej. Obecność Świerada w tym miejscu w 998 r. zanotował Jan Długosz.
Wiadomo, że przez wiele lat Świerad prowadził pełne trudów i umartwień życie, pod skałą w Tropiu nad Dunajcem, w pobliżu Czchowa. Wyrzekł się świata materialnego, aby swoje życie podporządkować modlitwie i ciężkiej fizycznej pracy. Za dnia zajmował się karczowaniem lasu, noce zaś spędzał na modlitwie. Nigdy się nie kładł do snu, spał niewiele siedząc na pniu z drzewa, otoczony zaostrzonymi kijami. Gdy zasypiał i przechylał się w jakąś stronę, budził się raniony. Od młodych lat nosił pod ubraniem gruby mosiężny łańcuch, który z czasem wrósł w jego ciało. W to miejsce wdało się zakażenie, co było przyczyną jego śmierci ok. 1030 r.
Był pierwszym misjonarzem, znakomitym lekarzem i uznawany jest za jednego z największych ascetów w historii Kościoła. Losy świętego Świerada splotły się z losami świętego Benedykta, którego został nauczycielem, przewodnikiem duchowym i towarzyszem pustelniczego życia.
Wiadomo, że przez wiele lat Świerad prowadził pełne trudów i umartwień życie, pod skałą w Tropiu nad Dunajcem, w pobliżu Czchowa. Wyrzekł się świata materialnego, aby swoje życie podporządkować modlitwie i ciężkiej fizycznej pracy. Za dnia zajmował się karczowaniem lasu, noce zaś spędzał na modlitwie. Nigdy się nie kładł do snu, spał niewiele siedząc na pniu z drzewa, otoczony zaostrzonymi kijami. Gdy zasypiał i przechylał się w jakąś stronę, budził się raniony. Od młodych lat nosił pod ubraniem gruby mosiężny łańcuch, który z czasem wrósł w jego ciało. W to miejsce wdało się zakażenie, co było przyczyną jego śmierci ok. 1030 r.
Był pierwszym misjonarzem, znakomitym lekarzem i uznawany jest za jednego z największych ascetów w historii Kościoła. Losy świętego Świerada splotły się z losami świętego Benedykta, którego został nauczycielem, przewodnikiem duchowym i towarzyszem pustelniczego życia.
Czego uczą nas Święci Pustelnicy?
Uczą nas, tak bardzo skłaniających się ku przyjemnościom i przemijalnym dobrom ziemskim, że najważniejsze to stawiać Boga na pierwszym miejscu we wszystkim co robimy, w każdym czasie, każdej sytuacji i… każdego dnia swój wybór ponawiać.
Ukazują, że modlitwa i post to najskuteczniejsza broń każdego z nas oraz że praca może stanowić drogę do świętości.
Ukazują, że modlitwa i post to najskuteczniejsza broń każdego z nas oraz że praca może stanowić drogę do świętości.
Imię ŚWIERAD
powstało z połączenia dwóch członów słowiańskiego pochodzenia: sve – i – rad. Jedną z form tego imienia jest staropolskie Wszerad (archaiczny człon wsze – znaczy: wszystek, każdy, zawsze).
Świerad = zawsze radosny, zawsze szczęśliwy, wszystkiemu rad.
Świerad = zawsze radosny, zawsze szczęśliwy, wszystkiemu rad.
Módl się i pracuj i… bądź jak Świerad, czyli zawsze szczęśliwy 
*BOSKA KUCHNIA to nie tylko blog o jedzeniu, ale podróż kulinarnym tropem kart Starego i Nowego Testamentu. Wspólnie możemy doświadczyć smaków czasów biblijnych i poczuć ich klimat, przygotować najdawniejsze potrawy z czasów patriarchów i apostołów w wersji pierwotnej. Bardziej zrozumiałe może stać się dla nas Pismo Święte, gdy poznamy kontekst, warunki życia i zwyczaje ludzi wtedy żyjących.
Nie zapominając o radości którą mamy w sobie, niektóre pradawne potrawy możemy potraktować swobodniej, wręcz z przymrużeniem oka i dopasować do współczesnych czasów, nie upierając się w kwestii absolutnej autentyczności tj. „biblijności” przygotowanych potraw.
Spotkajmy się przy stole! Odnajdźmy wspólnie radość i pozytywne nastawienie, zachwyćmy się i delektujmy boską kuchnią. Zasmakujmy w niej razem!
————
Przepis na BOSKĄ KUCHNIĘ:
Dominika Szwajczak-Kopeć i szczypta Oratorium Dorosłych; zmiksować; podawać lekko podgrzane lub na zimno.
————
Przepis na BOSKĄ KUCHNIĘ:
Dominika Szwajczak-Kopeć i szczypta Oratorium Dorosłych; zmiksować; podawać lekko podgrzane lub na zimno.
